Ljubljenje je danas najprirodniji čin među parovima i prisutno je u čovečanstvu već hiljadama godina. Ipak, neki naučnici veruju da ljubljenje nije uvek bilo iskazivanje emocija ili želje za intimom, već je cilj bio održavanje higijene.
Postoji nekoliko teorija porekla poljupca, od toga da je ljubljenje jačalo imuni sistem razmenom bakterija, do toga da je to bila vrsta pozdrava pračoveka... Ali jedna od najnovijih teorija je da je ljubljenje celog tela bio način da se naši preci međusobno čiste od vaški i parazita sa njihovih dlakavih tela.
"Čin laganog sisanja sa stisnutim usnama nekada je bio pametna tehnika za uklanjanje krpelja, mrtve kože i vaški sa krzna drugih," tvrdi profesor Adriano Lameira, evolucioni psiholog sa Univerziteta Vorvik.
Objašnjava da se ovaj "higijenski tretman" verovatno radio po celom telu, posebno na svim površinama koje su bile prekrivene gustim dlakama, da bi na kraju završio dodirivanjem usana. Procenjuje da se ova tehnika razvila pre oko 7 miliona godina, kada su naši preci preselili sa drveća na zemlju, gde je rizik od insekata, prljavštine i infekcija bio veći.
Iako je sveobuhvatna sesija međusobnog čišćenja zamrla, ostala je poslednja faza kontakta sa ustima i postala je ono što danas nazivamo poljupcem.
"Higijenska važnost nege se tokom ljudske evolucije smanjila, zbog gubitka krzna. Ali kraći tretman bi zadržao završnu fazu "ljubljenja", što je na kraju jedini trag nekadašnjeg ritualnog ponašanja za signaliziranje i jačanje društvenih i rodbinskih veza kod majmuna predaka," kaže Lameira za "Dejli mejl".
Svi današnji brojni oblici ljubljenja evoluirali su iz tehnike uklanjanja vaški, tvrdi profesor - od jednostavnog poljupca na obrazu kao pozdrava, pa do strastvenog ljubljenja među partnerima.
U skorije vreme, najraniji zabeleženi dokazi o ljubljenju pojavljuju se u tekstovima napisanim u Mesopotamiji, oko 2500. godine pre nove ere. To takođe objašnjava ono što je verovatno jedna od najvažnijih funkcija poljupca, koja se obično prikazuje u filmovima: Poljubac u usne koji označava ljubav ili seksualnu želju između dvoje ljudi.
Međutim, tačan razlog zašto je ljubljenje dobilo seksualnu konotaciju i dalje je nejasan. Štaviše, možda će biti potrebna dalja istraživanja da bi se objasnila bliska veza između želje za poljupcem i želje za seksom.
"Poljubac sa seksualnim namerama je samo poseban slučaj ovog ponašanja", rekao je profesor, "Nije poznato da se ni jedan drugi član životinjskog carstva ljube seksualno kao ljudi, tako što ispupče usne i čine lagani pokret usisavanja."
Zaključuje da je poljubac pretvoren u "kristalizovani simbol poverenja i pripadnosti", kao i da vrlo malo društvenih interakcija nosi toliki značaj.
"Malo prirodnih ljudskih signala nosi simboliku i društvena značenja kao što to ima ljubljenje," kaže profesor. "Dokazi potvrđuju da ljubljenje nije prvobitno bio signal naklonosti kod ljudi. Umesto toga, predstavlja preživeli, zaostali oblik negovanja primata."