Tim eksperata pronašao je plastične boce i čaše, limenke od soka i drugi otpad na dnu mora, što, kako su naveli, ukazuje da posledice štetnog ponašanja ljudi dopiru i do najudaljenijih tačaka na našoj planeti, piše "Katimerini".
Najdublji deo Mediterana lociran je jugozapadno od Peloponeza, i dugačak je 18 a širok četiri do sedam kilometara.
U februaru 2020. godine, podmorsko vozilo "Kaladan" kojim je upravljao Viktor Veskovo, a jedan od putnika bio princ Albert od Monaka, zaronio je do ovog dela Mediterana do kojeg je putovao oko 5 sati.
Snimke koje je tamo načinio Veskovo je dao međunarodnom timu naučnika na čelu sa Nemcem Georgom Hankeom iz Evropskog istraživačkog centra. Tim, u kojem je učestvovao i grčki profesor sa Univerziteta u Patrasu Jorgos Papateodoru, analizirao je video snimke specijalnim softverom i utvrdio sastav otpada koji je pronađen na dnu mora.
"Ovo je drugi po debljini sloj otpada ikada pronađen na takvoj dubini (većoj od 2 kilometra)", ukazao je Papateodoru, istovremeno ističući da je to prvi put da su prikupljeno podaci o čvrstom otpadu koji zagađuje Mediteransko more.
Prema njegovim rečima, rezultati su poražavajući, a koncentracija otpada je među najvećom ikada registrovanom pod morem.
Analizama je utvrđeno da koncentracija iznosi 26.175 komada otpada po kvadratnom kilometru.
Najgušća koncentracija podmorskog otpada na svetu do sada je registrovana u Južnom kineskom moru i iznosi 55.000 komada otpadaka po kvadratnom kilometru.
Istovremeno, utvrđeno je da čak 88 odsto otpada čini plastika, dok su ostatak limenke pića, staklene boce, ili papirne kutije i kese.
Prema rečima grčkog naučnika, to je laki otpad kojeg morske struje brzo nose, na primer sa severa, iz Jonskog ili Jadranskog mora, ili sa juga iz istočnog Mediterana.
Jedan deo otpada ukazuje i na to da je direktno izbačen sa nekog broda.
Naučni podaci su alarmantni i pokazuju da okeane zagađuje 5,25 biliona komada plastike, od čega samo 269.000 tona pluta na površini, dok se na svakom kvadratnom kilometru morskog dna nalazi četiri milijarde mikrovlakana.
Istraživačica Nacionalnog okeanografskog centra "Vuds houl" u Masačusetsu, Kara Lavender Lo, kaže da je prvi korak pronalaženje otpada.
Naučna zajednica nastoji da bolje shvati gde i koliko otpada se taloži na dnu mora i okeana kako bi procenila štetu koju on nanosi lokalnim ekosistemima.
Ključno pitanje za naučnike je da li i koliko toksina ispušta u vodu plastika koja se raspada na morskom dnu.
Dok naučnici znaju dosta o šteti koju krupni komadi plastike nanose živom svetu u morima, manje su jasne posledice koje ostavlja mikroplastika, navodi "Katimerini".
"Što je veća koncentracija, veći je rizik od štetnih posledica", ukazao je biolog sa Univerziteta u Plimutu Ričard Tompson, dodajući da je za procenu stvarne štete potrebno najpre locirati deponije smeća na morskom dnu.