Egipatske mumije su balsamovane mirisnim uljima i voskom, kako bi se pripremile za svoje putovanje u zagrobni život. Čak i vekovima kasnije lepo mirišu, jer su analize brojnih istraživanja pokazala da se njihov miris opisuje kao drvenast, začinjen i sladak.
Nažalost, iako su Egipćani verovali da prijatan miris posle smrti približava ljude bogovima, mirisi mumija sada takođe imaju slabe note sira, povraćke i urina. Manje prijatni mirisi potiču od raspada jedinjenja koja se koriste u procesu mumifikacije, a neke od njih su takođe mirisale na ustajalost i buđ.
Međutim, otkrivene su i mirisne note gljiva, što sugeriše da su tela još uvek u dobrom stanju i da su impresivne tehnike balsamovanja Egipćana potrajale vekovima.
Interesantno je da je jedna mumija čiji je kovčeg bio ukrašen zlatnom maskom, što ukazuje na elitni društveni status, i dalje zadržala miris materijala korišćenih ubrzo nakon smrti. Ovo sugeriše da će veća pažnja posvećena mumificiranju ljudi visokog statusa.
Mumije koje se drže u vitrinama mogu biti oštrije, primećuju istraživači, jer se hemikalije akumuliraju u zatvorenom prostoru, prenosi "Dejli mejl".
Još neki od opisanih mirisa uključivali su bor, koru pomorandže, trešnju i geranijum, a ove note su se mešale sa vanilom i gorkim bademima iz polako propadajućih drvenih kovčega.
Miris mumificiranih tela je dekonstruisan pomoću četiri stručnjaka, koji su čulo mirisa trenirali tri meseca da precizno identifikuju pojedinačne mirise. Želeći da shvate kako mumije mirišu nakon dugih perioda u muzejskim vitrinama i skladištima, istraživači su prikupili uzorke mirisa devetoro mumija ispuštalo u Egipatskom muzeju u Kairu.
Naučnici su izdvojili pojedinačna hemijska jedinjenja, koja se pojavljuju na različitim temperaturama dok se zagrevaju. Uglavnom, mumije su imale sladak, drvenkast miris, sa notama začina, a bio je prisutan i miris tamjana i sličnih biljaka koje su korišćene za mumificiranje u starom Egiptu.
"Znamo kako su mumije mirisale kada su bile pripremljene, iz pronađenih spiskova materijala za balsamovanje i nedavnih arheoloških nalaza. Ipak, danas mirišu drugačije, jer su se originalni materijali za mumificiranje razgradili i pomešali sa dodatnim mirisima proizvoda koji se koriste u konzervaciji, zajedno sa pesticidima za borbu protiv insekata koji bi inače pojeli kovčeg i mumiju," kaže profesor Matija Strlič, koji je vodio studiju sa Univerzitetskog koledža u Londonu i Univerziteta u Ljubljani.
"Ovi rezultati bi mogli pomoći da se ljudima pruži potpuniji pogled na istoriju, jer je miris važan deo toga," zaključuju stručnjaci.
Ovo je prvi put da su mirisi mumificiranih tela sistematski proučavani kombinovanjem instrumentalnih i senzornih tehnika. Miris je bio ključno pitanje za stare Egipćane tokom procesa balsamovanja, pošto su prijatni mirisi bili povezani sa telima božanstava i njihovom čistoćom, dok su se neprijatni mirisi smatrali znacima kvarenja i propadanja tela.