O medicinskim svojstvima aloje prvi pisani tragovi pronađeni su na sumerskim glinenim tablicama čak 2.100 godina pre naše ere. I drugi drevni narodi su koristili su je u borbi protiv infekcija, parazita i kožnih bolesti.
Čak je i egipatska vladarka, Kleopatra, verovala je da je aloja izvor njene lepote i mladolikosti, te se redovno kupala u soku od aloe vere, a egipatski faraoni su je nosili sa sobom u zagrobni život. Korišćena je i kao prirodni dezodorans, lek protiv uboda, ozleda, oteklina, opekotina, promrzotina, za jačanje otpornosti organizma, slično kao što se koristi i danas.
Jedinstveni ljiljan
Aloe vera je višegodišnja biljka iz porodice ljiljana. Biljka ima mesnate listove otporne na sušu. Vodu skuplja i čuva u listovima pa se čak 95 posto aloje sastoji od vode, što joj pomaže da opstane na izuzetno visokim temperaturama na kojima živi. Iako na svetu postoji oko 400 poznatih vrsta iz roda Aloe, nisu sve vrste lekovite.
Lekovite vrste se gaje zbog umirujućeg gela. Ovaj gel nije dobar samo za probleme sa kožom, već može da se meša sa vodom da bi se dobio sok koji je pun hranljivih materija.
Zapravo, aloja je zvanično zavedena kao purgativ (sredstvo za čišćenje creva) i sredstvo za zaštitu kože u SAD 1820. godine i tridesetih godina klinički je korišćena za lečenje opekotina kože i sluzokože usled oštećenja u radioterapiji.
Danas, skoro da nema kozmetičke kompanije koja ne dodaje sok ili druge derivate aloje u svoje proizvode, uključujući šminku, sapune, kreme za sunčanje, pene za brijanje, šampone, maramice i hidratantne kreme.
Hidratacija i antiejdžing efekat
Dermatolozi upućuju na to da mukopolisaharidi iz biljke pomažu u vezivanju vlage u koži. Takođe, studije pokazuju da aloja stimuliše fibroplast (koji proizvodi kolagen i elastin), čini kožu elastičnijom i manje naboranom, pa se može koristiti kao hidratantna krema jer zaglađuje kožu i daje sjaj.
Gel ove biljke koristi se i kao lek za kožna oboljenja, promrzline, psorijazu i herpes. Naučne studije pokazale su da aloja pomaže i pri saniranju ožiljaka.
Važni vitamini, enzimi, minerali...
Budući da ova popularna biljka sadrži čitav niz vitamina, enzima, minerala, masnih kiselina i aminokiselina, aloja ima i antibakterijska i antivirusna svojstva. Biljka se čak i komercijalno koristi kao sastojak jogurta, pića i deserta.
250 mililitara čistog soka od aloe vere sadrži:
Kalorije: 8
Proteini: manje od 1 grama
Masti: manje od 1 grama
Ugljeni hidrati: 3 grama
Vlakna: 2 grama
Šećer: manje od 1 grama
Sok aloe vere sadrži vitamine A, C i E, B12, folnu kiselinu i holin. A od važnih minerala tu su: kalcijum, bakar, selen, hrom, mangan, magnezijum, kalijum, natrijum i cink.
Neželjeni efekti
Lokalna upotreba biljke može da iritira kožu. Oralna aloe vera, koja ima efekat laksativa, može izazvati grčeve i dijareju, što može da dovede do poremećaja ravnoteže elektrolita u krvi onih koji je koriste duži vremenski period. Takođe može da oboji debelo crevo, što otežava pregled debelog creva tokom kolonoskopije.
Upotreba na koži - Nikako ne bi trebalo nanositi aloe veru na duboke posekotine ili teške opekotine. Ljudi koji su alergični na beli luk, luk ili lale imaju veću verovatnoću da budu alergični i na aloju.
Visoke doze oralne aloe vere su opasne, a posebno su opasne kod osoba koje imaju crevne probleme, srčane bolesti, hemoroide, probleme sa bubrezima, dijabetes ili disbalans elektrolita.
Interakcije sa drugim lekovima - Ukoliko svakodnevno primate određenu terapiju za tretman hroničnih bolesti, aloju bi trebalo da koristite samo uz savetovanje sa lekarom jer aloja može da blokira apsorpciju lekova.