Magazin
Prvi tramvaj u Beogradu - putnici niži od jednog metra plaćali kartu upola cene
Ima nešto nostalgično u beogradskim tramvajima - nekako podsećaju na minula vremena, njegova "zvonjava" je jako specifična, kruže u "krugu dvojke", jure ka Voždovcu i Karaburmi. I istorija ovog javnog prevoznog sredstva je posve interesantna - na današnji dan pre 131. godinu krenuo je prvi tramvaj, koga je građanstvo nazivalo "konjskim", jer su ga vukli konji - Julka i Soko.
Prvi beogradski tramvaj pušten je u saobraćaj 14. oktobra 1892. godine i vozio je od Kalemegdana do Slavije. Bio je to početak funkcionisanja jedne značajne gradske službe koja je imala zadatak da javnim gradskim saobraćajnim sredstvima obavlja prevoz putnika iz jednog kraja grada u drugi. Poznato je da su pre Beograda, ovakav način prevoza imali su samo London, Njujork, Pariz i Berlin.
Kako je sve počelo
Godinu dana pre puštanja tramvaja na šine Beograda, završeni su pregovori između Beogradske opštine i firme "Perikles Cikos" iz Milana u cilju izgradnje tramvajskog saobraćaja u Beogradu. Ovoj italijanskoj firmi ustupljen je monopol nad tramvajima, ali i nad osvetljenjem u Beogradu.
Tramvaj se obraćao na svakih desetak minuta i nisu postojala stajališta, nego ko je hteo da se vozi, trebalo je da mahne rukom. Prvi jutarnji je kretao oko 5 sati ujutru, dok je poslednji polazak bio u deset sati uveče.
"Konjski tramvaj" predstavljao je pravu atrakciju na ulicama prestonice. Vukla su ga dva konja Julka i Soko, koja su se smanjivala na svaka dva sata. Neki izvori navode da je čovek pod nadimkom Brka, terao konje.
Ko je bio niži od jednog metra plaćao je kartu upola cene
Cena jedne vožnje iznosila je deset para dinarskih, navodi Aleksandar Zajc iz Udruženja istoričara automobilizma, a piše RTS.
Vojnici "do narednika zaključno", putnici niži od jednog metra visina i deca do devet godina plaćali su upola cene, dok za "decu koja se drže u krilima" nije naplaćivana vožnja. Karte nisu plaćali poštari, vatrogasci i policijski službenici.
Tadašnja birokratija imala je takođe autentičan popust – "Opštinski službenici ne plaćaju kartu kada idu službeno, ali da ih ne bude više od četiri u jednom vozilu".
I mediji su pratili beogradske tramvaje i "dešavanja" oko njih
Tramvaj je bio česta tema novinskih članaka. Prvih godina kada je počeo da saobraća beogradskim ulicama, novinari su izveštavali javnost da vozač nije hteo da stane iako mu je čovek mahnuo rukom, te su se pitali da li će taj službenik biti kažnjen. Zabeležen je i sličaj jednog rabadžije koji je kola sa ogrevom ostavio na sred šina, kako bi odradio posao koji je namenio.
Pisalo se o deci koja su remetila normalan rad ovog prevoznog sredstva, jer su trčali ispred tramvaja.
Prva električna linija uvedena je 1894. godine, a do kraja 1905. godine sve linije bile su bile na struju.
