Uskliknimo s ljubavlju: Danas je Sveti Sava, školska slava
Savindan se proslavlja u čast srpskog arhiepiskopa, prosvetitelja i tvorca zakonodavstva. Sveti Sava se smatra začetnikom srpske srednjovekovne književnosti, a proglašen je i za školsku slavu.
U narodu postoje mnoga verovanja u vezi sa današnjim danom - ako bude grmelo, desiće se ne tako dobri događaji, jer je retko da se grmljavina javi zimi. Ali ako bude sunčan dan, godina će biti lepa i rodna. Iako je praznik u crkvenom kalendaru ispisan crvenim slovom i po pravilu ne treba ništa da se radi, danas kuća može da se raspremi. Mnogi srpski narodni običaji oko Svetog Save vezani su i za stoku i za strah od vukova pa se tako pred Savindan stoka nije smela terati u šumu iz straha od vukova, jer bi to za nju bilo pogubno.Tih dana ništa se nije smelo raditi sa sečivom, britve nisu otvarane da bi vucima čeljusti ostale sklopljene, a žene nisu smele ništa bojiti u crveno da vuci ne bi klali stoku.
Takođe, deca bi trebalo da nauče nešto novo, na primer neku pesmicu, kako se ne bi ulenjila.
Ko je bio Sveti Sava
Rođen je kao Rastko Nemanjić, bio je najmlađi sin župana Stefana Nemanje, i brat Vukana i Stefana Prvovenčanog. Zamonašio se kao mladić na Svetoj Gori, u ruskom manastiru Sveti Pantelejmon gde je dobio ime Sava. U Srbiju se vratio 1208. godine kako bi pomirio zavađenu braću. Takođe, 1219. godine ubedio je Vaseljenskog patrijarha i nikejskog cara da odobre autokefalnost srpske crkve sa statusom arhiepiskopije.
Sveti Sava, arhiepiskop autokefalne srpske žičke arhiepiskopije, zakonopisac, diplomata, književnik i hodočasnik, bio je i osnivač Prve srpske bolnice. Bavio prosvetiteljskim radom, a iza sebe je ostavio i pisana dela - "Žitije Svetog Simeona", "Karejski tipik", "Hilandarski tipik"...
Praznik Svetog Save jedan je od najvećih hramovnih i porodičnih praznika, svetkuju ga mnoge zanatlije. U školama taj dan je radni, ali nenastavni dan.
Prvi pisani trag o školskoj proslavi Savindana je iz 1734. godine kada je obeležen u Sremskim Karlovcima. Knez Mihailo Obrenović doneo je naredbu o školskoj proslavi dana Svetog Save u Srbiji, što je bilo regulisano zakonom od 13. januara 1841. godine. Slava je u to vreme uvedena i na Licej, a od 1864. godine na Univerzitet.
U odluci Popečiteljskog prosvještenija, predstavnici državne i crkvene vlasti propisali su da se Sveti Sava proglašava za patrona svih naših škola i da se od tada u svim školama najsvečanije proslavlja.
Savindan se proslavljao kao školska slava sve do 1945. godine, kada je ukinut odlukom tadašnjih vlasti, a posle poluvekovne zabrane u komunističkom režimu proslavljanje praznika nastavljeno je 1989. godine.
Sveti Sava je preminuo u Trnovu 25. januara 1236. godine, a prema spisima iz tog vremena vest o njegovoj smrti stigla je u Srbiju dva dana kasnije, 27. januara i taj dan je crkva ustanovila kao praznik kojim se obeležava uspomena na njegov život i delo.
Mošti Svetog Save sahranjene su u manastiru Mileševa, a otomanske vlasti su ih iskopale i 1594. spalile na Vračaru, gde se danas nalazi spomen hram koji mu je posvećen.
Svetosavsku himnu znaju skoro sva školska deca
Pretpostavlja se da je himna Svetom Savi nastala ili krajem 18. veka ili u periodu 1804-1817. godine. Svetosavska himna je prva srpska himna novog veka, budući da u ranijim vremenima takav žanr nacionalne himne nije bio poznat. Autor teksta je nepoznat.
Prvi notni zapis Svetosavske himne zabeležio je Kornelije Stanković 1858. godine posle proslave Svetog Save u Beču. Kasnije su svoje muzičke verzije uradili Mokranjac, Jenko i Krstić, piše Hram Svetog Save. Svake godine se izvodi u svim školama u Srbiji, a njene reči znaju sva školska deca.
