U Moskvi je danas održana konferencija povodom 150 godina postojanja podvorja Srpske pravoslavne crkve, radu i doprinosu preminulog vladike Antonija Pantelića, ali i učvršćivanju rusko-srpskih diplomatskih odnosa od 18. veka do danas.
Konferenciju su otvorile prvi savetnik ambasadora Srbije u Rusiji, Snežana Pavlović i Jelena Osipova, vanredni profesor Katedre za slavjanistiku na Pravoslavnom univerzitetu "Sveti Tihon".
Pavlović je istakla duhovno-diplomatski značaj vladike Antonija "koji je svojim primerom, načinom života, ali i crkveno – naučnim radom ostavio neizbrisiv trag".
Ona je navela da je "Crkveno jedinstvo međusobna spona i neraskidivi savez dve države, koji je vekovima negovan", a da priča o podvorju i njegovoj izgradnji "podseća na priču o Hilandaru, jer je ono postojalo i pre Napoleona, ali u njegovo vreme je razrušeno, a posle njega obnovljeno".
"Istorija se ponovila, oktobarski revolucionari i komunisti razrušili su ga, ali je ono opet danas tu", navela je ona.
U sklopu prezentacije prikazani su i pisani dokumenti, a odnose se na i ktitorku i svetiteljku Angelinu Branković koja je prva tražila pomoć od cara Vasilija Trećeg, i time stvorila "de fakto" diplomatiju, koja se razvijala i u "de jure".
Poseban deo predavanja posvećen je upravo 18. veku carske Rusije, koja je "sprečila katoličko-luteransku reformu u našim društvima i pružila pomoć pravoslavnim Srbima u Autrijskoj monarhiji" istakli su prisutni istoričari.
"A kada je Srbija stekla potpunu nezavisnost, uspostavljeni su zvanični diplomatski odnosi. Naravno, ovi odnosi Rusije i Srbije građeni su upravo zvaničnim kanalima. Imali smo konzulate u gradovima Srbije, kasnije Kraljevine Jugoslavije. A preko ovih konzula pomoć i podrška stigla je i Srbima, uključujući i one koji su ostali na teritoriji Osmanskog carstva i Austrije", izjavio je istoričar i stručnjak Pokloničkog centra Moskovske patrijaršije Igor Rižov.
Poznato je da je ovakav način upravljanja pokrenula Jelisaveta Petrovna, ćerka Petra Velikog, a posle Krimskog rata, Katarina Druga igrala je veliku ulogu u zaštiti Balkana.
"I ako su, recimo, ove odnose na delu Srbije uglavnom zastupali srpski monasi, sveštenici, episkopi, koji su često posećivali Rusiju i sa njima su naši veliki knezovi i kraljevi direktno dolazili u kontakt. U savremeno doba, naša konferencija je tempirana na 150. godišnjicu otvaranja Severskog metohija i tu je, naravno, veliku ulogu odigrao beogradski mitropolit Mihailo i vođa našeg slavenofilskog pokreta'", zaključio je Rižov.
Vladika Antonije ostaće upamćen i kod Rusa, kao njihov đak, ali i kao prvi arhijerej čijem su pogrebu prisustvovali patrijarsi obe države.
On je poslednji episkop, rukopoložen od strane Patrijarha Pavla, i duhovnik koji je došao na podvorje crkve apostola Petra i Pavla, zatekavši ga u ruiniranom stanju. Spavao je na betonu i obnavljao ga uz pomoć dobrih ljudi.
Na 15. i poslednjem spratu zdanja u kom je održana konferencija, nalazi se pravoslavni hram u kom se obavlja nedeljna bogosluženja, a u njemu se nalazi i ikona knjeginje Milice Hrebeljanović.