Vojnici nemačkog Vermahta, zvanične oružane sile nemačke države, spalili su u selu Korenita u Jadru, oktobarskih dana 1941. godine, na lomači, 13 članova porodice Terzić. Milovanu Laziću spalili su suprugu i petoro dece. U Koreniti je, na lomačama, u zakatančenim kućama, oktobarskih dana 1941. godine živo spaljeno 95 dece.
U selu Jarebice ubijeno je 475 ljudi, među njima bilo je 13 dece mlađe od 10 godine. Selo je posle pokolja ostalo pusto, zveri u nemačkim uniformama posle masakra meštana u opustelom selu poklale su svu stoku i živinu.
U Čokešini pobijeno je, spaljeno više od 200 ljudi, među njima bilo je 19 dece mlađe od 10 godina.
U Cikotama pobijeno je 396 osoba, 135 dece imalo je manje od 10 godina. U Velikom Selu masakrirano je 276 ljudi, među njima 23 dece.
Od 14. do 19. oktobra 1941. godine, u Dragincu, Jarebicama, Velikom Selu, Cikotama, Čokešini, Novom Selu, Tekerišu, Gornjim i Donjim Nedeljicama, Filipovićima, Gornjoj i Donjoj Badanji na najzverskije načine pobijeno je, prema onom što je utvrđeno, popisano, 2.677 stanovnika, nisu pošteđena ni deca u kolevci stara tri ili četiri dana. U samom Dragincu pobijeno je 1.379 meštana.
Posle aprilskog sloma, u Jadru i Rađevini tokom leta planuo je ustanak protiv okupatora, za kratko vreme oslobođeni su Loznica, Banja Koviljača, Krupanj... Loznica je od kraja avgusta do polovine oktobra bila slobodna, u borbama u kojima je ustanike predvodio potpukovnik JVuO Veslin Misita, zarobljena su 93 nemačka vojnika.
Polovinom septembra, usledila je poznata naredba o streljanju 100 Srba za jednog ubijenog i 50 za ranjenog nemačkog vojnika. Sledila je strašna, brutalna odmazda.
U jednoj od naredbi nemačkih okupacionih snaga za odmazdu navedeno je i da "žene i deca održavaju vezu, staraju se o snabdevanju", pa "prema tome, kaznu mora iskusiti celokupno stanovništvo, a ne samo muškarci".
Posle se pokazalo da se kazna odnosila i na bebe od tri – četiri dana.
Jedinice 342. nemačke pešadijske divizije, prebačene iz Francuske u Srbiju, još 24. septembra započele su napad na Šabac. Svi muškarci od 17 do 60 godina sprovedeni su u Jarak gde je pobijeno nekoliko hiljada civila. Ljudi su 17 kilometara sprovođeni, peške, trčeći, oni koji bi zaostali, ubijani su na mestu. Sledila je ofanziva na Mačvu i Jadar, zatvoren je obruč oko teritorije između Jadra i Cera. Došlo je do bitaka između ustanika i vojnika Vermahta blizu Draginca i Korenite u kojima je ubijeno osam, ranjeno 30 nemačkih vojnika.
"Vaš zadatak je da prokrstarite zemljom u kojoj se 1914. lila nemačka krv usled podmuklosti Srba, muškaraca i žena. Vi ste osvetnici tih mrtvih. Za celu Srbiju ima se stvoriti zastrašujući primer, koji mora najteže pogoditi celokupno stanovništvo", stoji u naredbi nemačkog komandanta, generala Franca Bemea od 25.septembra 1941. godine.
Dve nedelje kasnije general je naredio da se u Srbiji, "usled balkanskog mentaliteta naređenja Vrhovne komande izvršavaju s najvećom strogošću" kao i da se spreči stavljanje krstova na grobove kako se na stratištima ne bi stvorila srpska svetilišta.
U Dragincu je streljanje trajalo od 13. do 16, u drugim selima od 13. ili 14. do 19. oktobra.
U samom Dragincu, većina naroda pohvatana je na prevaru. Nemci su zatražili da ljudi dođu u komandu kako bi dobili objave za slobodno kretanje. Prevara je uspela, seljaci iz Draginca i okolnih sela u kolonama su padali Nemcima u ruke. Samo u jednom danu u ovom selu streljano 650 ljudi, u grupama po 50, iznad već iskopanih raka.
"Primenjujući ranije utvrđenu kvotu da se za ubijenog nemačkog vojnika strelja sto, a ranjenog pedeset Srba trebali su za odmazdu ubiti ukupno 2.300 ljudi. Pošto u Dragincu nisu imali toliko zatvorenika i pošto kvota tu nije mogla biti namirena nemački vojnici su u četvrtak 16. oktobra krenuli u čišćenje Siminog Brda, Filipovića, Velikog Sela i Jarebica gde je pešadija bila pojačana i tenkovima. U ovom pohodu ubijali su sve živo na što su nailazili, od nemoćnog starca do beba u kolevkama. Ubijana je stoka i ostale domaće životinje. Domaćinstva su spaljivana", piše na internet stranici Memorijal Draginac.
Istu sudbinu, kako se navodi, doživelo je stanovništvo Korenite 17. i Cikota 19. oktobra. Ubijali su na sve načine od pojedinačnog upucavanja do masovnih streljanja, od ubijanja metkom do klanja dece pred roditeljima i do vađenja beba iz utrobe majke, bajonetom. U ovim slučajevima žrtve nisu ni brojane niti evidentirane.
Pored domaćeg stanovništva u ovim selima je ubijen i veliki broj izbeglica iz Slavonije, Srema i Mačve, a koji se bežeći ispred nemačke vojske tu smestio kod rodbine i prijatelja. Zbog toga broj žrtava u Dragincu i okolini nikad i nije mogao biti utvrđen sa potpunom tačnošću.