Srbija i Balkan
Godišnjica ubistva Zorana Đinđića: Vučević sa ministrima položio vence (VIDEO)
Za ubistvo Zorana Đinđića osuđen je Zvezdan Jovanović, koji je, prema presudi, na tadašnjeg premijera pucao po naređenju Milorada Ulemeka Legije
Premijer Miloš Vučević i članovi vlade položili su danas vence na mestu na kom je izvršen atentat na nekadašnjeg predsednika Vlade Srbije Zorana Đinđića pre 22 godine.
Osim premijera polaganju venaca su prisustvovali i ministri Siniša Mali, Irena Vujović, Dubravka Đedović Handanović, Maja Popović, Dejan Ristić, Nemanja Starović, Nenad Popović, Novica Tončev.
Đinđić je ubijen u atentatu 12. marta 2003. godine, na ulazu u zgradu vlade, a imao je 50 godina.
Bio je dugogodišnji lider Demokratske stranke, prvak DOS-a, prva ličnost promena 5. oktobra 2000. godine, imao je tada 50 godina. Na poziciji prvog čoveka Vlade Srbije bio je od 25. januara 2001, kada je zamenio prelazni kabinet Milomira Minića obrazovan krajem oktobra 2000. godine. U politički život ušao je u studentskim danima.
Zoran Đinđić rođen je u Bosanskom Šamcu, 1. avgusta 1952. godine. Otac, vojno lice, tamo se nalazio po zahtevima službe. Desetak godina živeo je u Travniku, gde je započeo i srednju školu. Poslednja dva razreda završio je u Beogradu, u Devetoj gimnaziji.
Upisao je potom studije filozofije na Univerzitetu u Beogradu. Bile su to godine uzburkanih studenstkih aktivnosti, neposredno nakon događanja 1968. godine. Uspelo mu je da se nametne u Savezu studenata Filozofskog fakulteta. Već tada je privođen. Suđeno mu je u Ljubljani novembra 1974. godine. Šestoricu tada procesuiranih studenata izbavio je pritisak međunarodne javnosti. Navodno se nemački kancelar Vili Brant zauzeo za njega.
Osnovne studije na Filozofskom fakultetu u Beogradu završio je 1974. godine. Dalje usavršavanje nastavio je u Nemačkoj, u Frankfurtu, pa u Konstancu, gde je doktorirao 1979. godine sa tezom "Problemi utemeljenja kritičke teorije društva", a mentor mu je bio Jirgen Habermas, jedan od najistaknutijih filozofa druge polovine 20. veka.
U Jugoslaviju se vratio 1989. godine, kada sa grupom od 12 intelektualaca učestvuje u obnavljanju Demokratske stranke. Paralelno, bavio se biznisom, manje ili više uspešno.
U to vreme, nije se više zanosio idejama radikalne levice, postao je uglavnom klasičan građanski liberal.
Uspelo mu je da se izbori za čelno mesto Demokratske stranke januara 1994. godine, umesto Dragoljuba Mićunovića. Na čelu Demokratske stranke nalazio se do smrti, marta 2003. godine. Bio je istaknuti prvak opozicije i predvodio više političkih akcija u borbi protiv vlasti Slobodana Miloševića.
Kao jedan od čelnika koalicije "Zajedno" 21. januara 1997. godine izabran je za gradonačelnika Beograda, ali je ubrzo smenjen voljom koalicionih partnera. Bio je ključna ličnost političkih promena 2000. godine, kao šef centralnog izbornog štaba i koordinator promotivne kampanje Demokratske opozicije Srbije (DOS) za savezne izbore 24. septembra 2000. godine.
Američki nedeljnik "Tajm" je u septembru 1999. godine uvrstio Đinđića među 14 vodećih evropskih političara trećeg milenijuma. Bio je zastupnik ideje evropskih integracija, uveren da je to najbolji put za Srbiju, uprkos brojnim preprekama, ne samo u Srbiji.
Ubijen je u atentatu 12. marta 2003. godine. Pogođen je hicem u grudi, u dvorištu zgrade Vlade Srbije, u 12.25 časova. Njegov telohranitelj Milan Veruović je tom prilikom teško ranjen.
Ubrzo potom je proglašeno vanredno stanje i pokrenuta akcija "Sablja", koja je prethodno već bila pripremljena u okviru nameravanog obračuna sa organizovanim kriminalom.
Tada su pohapšeni, a nakon troipogodišnjeg procesa i osuđeni, članovi kriminalne grupe "Zemunski klan", čiji su pripadnici i saradnici bili među organizatorima i izvršiocima ubistva. Među izvršiocima su bili i pojedini pripadnici tadašnje Jedinice za specijalne operacije, koja je potom rasformirana.
Prema presudi, Milorad Ulemek Legija, koji je osuđen na 40 godina zatvora, naredio je Zvezdanu Jovanoviću, pripadniku JSO, da ubije Đinđića.
