Dragoš Kalajić, "dobri Evropljanin" koji je sanjao pravoslavnu imperiju

"Počev od 1914. godine u Evropi i svetu, ispod privida lažnih političkih podela, traje jedan i neprekinuti veliki rat, koji se vodi različitim intenzitetom i sredstvima", zabeležio je Dragoš Kalajić u esejima prikupljenim u rubrici "Jedan pogled na svet".

Kalajić bio je srpski slikar, novinar, pisac, geopolitičar i politički mislilac.

Osamdesetih godina, kao politički komentator časopisa "Duga", beleži da "atlantske plutokrate, bankari i finansijski mešetari" pokušavaju da evropskim narodima nametnu "novi svetski poredak" i svedu čoveka u "kostreti ekonomske životinje".

"Glavna meta osvajačkih pokreta atlantizma je, međutim, evroazijski kontinent, odnosno Rusija, sa svojim beskrajnim resursima, u kojoj počivaju um i srce sveta, u svetlu metageografskog simbolizma."

Kalajić je rođen 22. februara 1943, umro je Beogradu 2005, u svojoj 62. godini.

Počeo je karijeru u slikarskim krugovima, među pripadnicima umetničkog pokreta "Mediala", gde se naročito ističe ime slikara i pisca Leonida Šejke, koji je značajno uticao na mladog Kalajića.

Školovao u Beogradu i Rimu, gde je 1966. završio "Akademiju lepih umetnosti" sa najvišim ocenama. U slikarstvu je bio predstavnik hiperborejskog realizma, ali rano pokazuje zanimanje za književnost, publicistiku i izdavaštvo.

Ogledalo mračnog 20. veka

Prvo njegovo objavljeno delo je poema "Krševina" iz 1968, slede "Uporište - rehabilitacija strukture integralnog čoveka" i "Mapa (anti)utopija".

U tom periodu, za Drugi program Televizije Beograd snima osam jednosatnih epizoda dokumentarne serije "Ogledalo 20. veka", u kojima je predstavio tada aktuelne stvaraoce i tendencije u savremenoj umetnosti. Uredio je čitav niz tematskih brojeva časopisa "Delo" i objavio mnoštvo eseja, studija i kritika u časopisima i novinama, počev od "Politike", NIN-a ili "Borbe".

Kao urednik književne edicije "Kristali", izdaje niz kapitalnih filozofskih dela i piše predgovore za knjige autora kao što su Rene Genon, Deni de Ružmon, Julijus Evola… Iz tog perioda datira i njegov SF roman "Kosmotvorac", jedan od najneobičnijih u srpskoj književnosti.

Kalajić je širokoj publici najviše poznat po svojim političkim tekstovima i esejima, koje je, pod naslovom "Jedan pogled na svet", objavljivao u tiražnom magazinu "Duga". Ovi tekstovi izlaze čitavu deceniju, počevši od 1987. godine, a u njima se pretežno bavi međunarodnim odnosima, spoljnom i unutrašnjom politikom, ezoterijom i geopolitikom.

Neki od ovih eseja izdati su tokom 90-tih godina u više vizionarskih knjiga: "Američko zlo", "Izdana Evropa", "Rusija ustaje"…  

Poslednji period života proveo je pretežno u Rimu, nakon angažovanja u svojstvu dopisnika "Politike" iz Rima i aktivnosti na diplomatskom planu tokom agresije NATO pakta na Saveznu Republiku Jugoslaviju. Iz tog perioda datira i nekoliko Kalajićevih romana, među kojima je najpoznatiji "Poslednji Evropljani".

Italijanski filolog i geopolitičar Klaudio Muti o Kalajiću kaže: "Prvi put sam se susreo sa imenom Dragoša Kalajića 1992. godine, u prvom broju časopisa `Elementi`, čiji je urednik Aleksandar Dugin postavio Kalajića i mene u redakciju."

"Dragoša sam upoznao lično u Italiji", dodaje Muti. "Kalajić nije bio samo značajan slikar i pisac, već, pre svega čovek visoke etičke strukture, neumorni buntovnik, `dobar Evropljanin` u ničeanskom značenju tog pojma."

Za slovensku i pravoslavnu imperiju

Prema Kalajićevom tumačenju, iznesenom u esejima "Jednog pogleda na svet", počev od 1914. godine u Evropi i svetu, ispod privida lažnih političkih podela, traje jedan i neprekinuti veliki rat, koji se vodi različitim intenzitetom i sredstvima.

Pokretačku snagu atlantizma i "novog svetskog poretka" Kalajić vidi u demoniji ekonomije, čije korene nalazi u judeo-protestantskoj religiji - u kupoprodajnoj koncepciji odnosa čoveka i Boga, gde je materijalno bogatstvo znak Božje milosti.

Danas plutokratski krugovi potpuno kontrolišu političku i ekonomsku moć Sjedinjenih Američkih Država – moderne pseudoimperije, veštačkim putem održavajući hegemoniju dolara u svetskoj ekonomiji i kombinujući metode vojne sile i korumpiranja političkih elita.

U tom naopakom poretku, "ljudi, dobra i energije podvrgnuti su apsolutističkom vrednovanju žreca boga Mamona i idolatriji novčanog kvantiteta."

U ruševinama Jugoslavije, čije su razbijanje inicirali i pomogli zapadni atlantisti, srpski narod je, tvrdio je Kalajić, prvi otpočeo borbu za oslobođenje.

Alternativa koju je predlagao Kalajić bila je ujedinjenje slovenskih i pravoslavnih naroda u jednu političku, bezbednosnu i ekonomsku zajednicu, koja bi, za razliku od mehanizovanog modernog društva, počivala na istinskim hijerarhijskim vrednostima i prestavljala prirodnu zajednicu.

U toj budućoj slovenskoj zajednici, Kalajić je video početak preporoda "samobitne slovenske kulture", koja je identična sa pravom evropskom kulturom i njenim autentičnim vrednostima.

Veći Evropljanin od svojih uzora

Kalajić je i danas više cenjen u inostranstvu nego u Srbiji.

Njegov politički angažman je izazivao i nastavlja da izaziva osporavanja, nesporazume, pa čak i mržnju, uglavnom sa ovdašnje leve i liberalne scene. U njihovom simplifikovanom, crno-belom, manihejskom tumačenju, Kalajić se, bez bilo kakvog osnova, poistovećuje sa primitivizmom, zoološkim nacionalizmom i filozofijom palanke.  

Kako u svom osvrtu na Kalajićevo delo primećuje politikolog Saša Gajić: "Jednostavnije je bilo predstaviti ga kao produkt `domaćeg (srpskog) bezumlja` nego priznati sebi da u Evropi i na celom Zapadu, toj obećanoj zemlji ka kojoj se stremi bez obzira na žrtve, postoje, i to u najvišim intelektualnim krugovima, ljudi koji gaje iste `omražene` stavove, i koje je lakše kvalifikovati kao `fašističke` i `ekstremne` nego ih razložno uzeti u razmatranje i preispitivanje."

Kalajić je, zaključuje Gajić, bio "domaća varijanta postmoderne evropske desnice i prvorazredni reprezent svih njenih ključnih stavova."

Paradoksalno, upravo to ukazuje na njegove srpske i slovenske mentalitetske korene: "Kao i svaki Sloven koji dosledno i do kraja usvaja ideološke paradigme formirane sa strane, najčešće na Zapadu, on ih je živeo dublje i iskrenije nego njihovi originalni tvorci."

Jednom rečju, on je bio veći Evropljanin od mnogih svojih uzora.

Kalajić je održavao prijateljske odnose sa mnogim istaknutim ličnostima iz oblasti umetnosti, književnosti, filozofije i filma, u Evropi i u Rusiji, kao što su Julijus Evola, Ezra Paund, Đorđo de Kiriko, Aleksandar Dugin ili Nikita Mihalkov.