Dan kad je Brano ostao bez majke, oca i jedinog brata: RT Balkan na pomenu stradanja Srba u Podrinju

S početka jula, kad uz i niz Drinu počnu da se ređaju tužne, strašne godišnjice zločina i pokolja, nakupi se u narodu tuga, krenu suze i krenu sećanja na krv, na zla vremena, na pobijenu dečicu, na njihove nedosanjane snove, na neosuđene zločine i zločince... I svije se ta tuga niz i uz Drinu i zagospodari srcima, uvuče se u dušu i sve pretvori u nemi grč, u jauk, i srpske majke bole njihove rane...

Na groblje u Bratuncu ponovo je danas došao Brano Vučetić da obiđe najmilije. Na groblju među belim krstovima i tri njegova, pod jednim majka Radojka, 44 je mučenica imala kad su je ubili Muslimani na putu od Bratunca u Bjelovac, pod drugim brat Milenko, pod trećim otac Radovan. A Brano je kad su mu sve troje pobili, i kad je ostao sam na svetu, samo devet godina imao, posle morao da se navikava da živi sam i bez majčine i bez očeve i bez bratovljeve ljubavi...

Upoznao sam Brana ima tome i decenija i po, dobro se sećam, nedelja je bila, pusto bratunačko groblje, beli krstovi i među krstovima dečačić, sam kraj tri groba. Plakao je i palio sveće. Pust je i grad bio, puste ulice, povukli se ljudi na nedeljni ručak, svako sa svojima, Brano došao na groblje da vidi svoje. Pričao mi je tada kako je bilo, svaka reč je bila kao so na ranu.

Kad su Naserovi upali u Bjelovac, Brana probudila pucnjava, otac mu doviknuo da trči kod komšike Mire, pucnji su brzo utihnuli, za nekoliko sati u selu je pobijeno 109, uglavnom žena i dece. Mira je pokušala da svojih dvoje dece i Brana brani bombama, ubrzo su savladani, Brano ranjen od bombe ubačene kroz prozor, Mira ga previla cepajući zavoje od svoje odeće… U prostoriju upao jedan Naserov s nožem, drugi ga sprečio da ih pokolje. Miru strašno tukli, posle dok su ih sprovodili, Brano u voćnjaku video mrtvog brata… Kasnije, Brano bio u logoru u Srebrenici 56 dana, danas u telu nosi 20 gelera.

Od tog dana prošla je 31 godina. Brano juče pred crkvu u Bratuncu došao sa suprugom, sasinom Vukanom, na jesen će u prvi razred, s ćerkicom Raškom koja je savijala ruke oko očevog vrata.

U crkvi u Bratuncu patrijarh srpski Porfirije služio je danas Svetu arhijerejsku liturgiju, posle je na groblju bio parastos stradalima. Narod iz srednjeg Podrinja, iz Birča, iz Srbije pritisnuo groblje, svako ovde ima nekog svog. Patrijarhove reči bile su danas melem na ranu. "Svi koji negiraju bilo čiju bol, pa i bol srpskih majki", poručio je patrijarh, "trebalo bi da dođu na groblje u Bratunac, da čuju istinu o stradanju Srba u Srednjem Podrinju, Birču..."

"Neko se osilio da meri bol majki i kaže da to nije bol, tragedija i zločin. Niko nema izuzetno pravo na bol. Bol je isti za svakog čoveka, bol oseća svaka majka, bol nema ni naciju ni veru", rekao je patrijarh.

Podsetio je da je dugačak spisak sa 3.500 pobijenih Srba iz ovog kraja, žena, dece, staraca.

"Srbi znaju svoju bol, ali prepoznaju i poštuju bol majki Bošnjaka i Hrvata. Ovde smo da se pobrinemo da se zločini više nikome nikada ne dese i da uputimo molitvu da elitizam i ekskluzivnost u bolu nestane. Lekovito je znati i prihvatiti ono što je činjenica, jer to će nas jedino izvesti na pravi put", rekao je patrijarh.

Na groblju u Bratuncu svaki grob je jedna sudbina, svaki krst znamenje ugašenog života i vere u vaskrs. Na groblju danas su bila i dečica iz osnovne škole u Bratuncu, svako dete ponelo je po jednu sliku, na slikama njihovi vršnjaci iz onog vremena, da nisu pobijeni, danas bi imali svoju decu, bili odrasli ljudi. Došla su i deca s Kosova i Metohije koja su već danima gosti vršnjaka u Republici Srpskoj.

Predsednik Skupštine Republičke organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Branimir Kojić dugo je danas na groblju u Bratuncu pričao o zločinima i zločincima, od dana do dana, od datuma do datume te nesrećne 1992, 1993. godine, od praznika do praznika, kad su Srbi "ubijani sistemski i zverski, monstruozno...".

"Oni žele da nam stave hipoteku genocidnog naroda, žele da prekroje istoriju, da unize naše žrtve, a porodice da ponovo ubiju. Neće im to uspjeti jer činjenice su potpuno jasne, činjenica je da smo ubijani sistemski, zvjerski i monstruozno na najveće pravoslavne praznike – Božić, Đurđevdan, Vidovdan, Petrovdan i Nikoljdan", rekao je Kojić.

A Podrinje, ono je dolina srpske boli i patnje, stradalnički prostor srpskog naroda i u Prvom i Drugom svetskom ratu.

"Sećamo se drugog dana Trojice 1943. godine kada su ustaše u Srebrenici za samo jedan dan ubile 80 srpske dece... Znamo da je i tada postojao plan da Srbi budu proterani s ovih područja, da nam se zatre svaki trag. Taj plan je oživeo i 1990-ih godina kada su se potomci tih zločinaca, ubica i koljača, ostrvili na srpski rod s istom željom za uništenjem svega pravoslavnog na ovom području", rekao je Kojić.

Tužna je istorija Srba iz Srednjeg Podrinja i Birča iz poslednjeg i iz pretposlednjeg i iz onog prethodnog rata. Prva žrtva Podrinja stradala je 20. aprila 1992, kada je Srbin Ljubo Stjepanović ubijen u zasedi kod Potočara. Onih Potočara, podsetio je Kojić, koje danas posećuju svi zapadni ambasadori, čije su države upetljane u krvavi rat u bivšoj Jugoslaviji.

"Šestog maja 1992. godine na Đurđevdan u ranu zoru napali su selo Blječeva u opštini Bratunac i tom prilikom ubili troje Srba, a svoju monstruoznost su pokazali Kosani Zekić staroj 64 godine koju su zaklali. Kasnije istog dana napali su i selo Gniona u opštini Srebrenica, čiji su stanovnici slavili krsnu slavu i tom prilikom su ubijena dva srpska civila. Bio je to početak srpskog stradanja na ovim prostorima, nakon čega su usledili napadi na Rupovo Brdo u opštini Milići, Ratkovići u opštini Srebrenica, selo Loznica u opštini Bratunac na Vidovdan, gde je ubijena i tromesečna beba Mirjana Petrović", nabrajao je Kojić danas u Bratuncu strašne zločine i srpska stradanja.

Podsetio je da su 30. juna 1992. napadnuti i Brežani u opštini Srebrenica, gde je ubijeno 20 Srba, od kojih je najmlađa bio Ljubomir Josipović koji je imao 15 godina, a najstarija Stanko Milošević koji je imao 92 godine. Posle toga napadnuti su Krnjići u opštini Srebrenica, zatim Zagoni u opštini Bratunac, a na Petrovdan i Zalazje i Sase, te Zagoni i Biljača i tom prilikom je ubijeno 69 lica srpske nacionalnosti.

"Svi dobro znamo na kakvim je mukama ubijen sudija Slobodan Ilić, ali za te zločine ne postoji ovozemaljski sud koji želi da presudi zločince... Stravično je prošla i bolničarka Rada Milošević i drugi zarobljenici na Zalazju, a brutalnost u izvršenju tih ubistava pokazala je izuzetno visok stepen mržnje. Sveti Slobodan Stojanović iz Kamenice kod Zvornika imao je samo 12 godina kada ga je brutalno zaklala Elfeta Veselji, samo zato što se vratio po svog psa. Taj monstrum od žene nagrađen je sa 13 godina zatvora za brutalnost koju je učinila", rekao je Kojić, podsetio da za ove i brojne druge zločine ni domaći ni međunarodni sudovi nemaju sluha, nemaju želje niti volje.

"U Srebrenici nije bilo genocida nad Bošnjacima, što je dokazala i Nezavisna međunarodna komisija s Gideonom Grajfom na čelu a koju je formirala Vlada Republike Srpske. To je za mene jedina istina. Verujem institucijama Republike Srpske u kojoj živim i radim", ponovio je Kojić.

Stanojka Stanojević iz Zalazja, umrla je ima već šest godina, pre desetak, na groblju na Zalazju pričala mi je kako je bilo na krvavi Petrovdan 1992. kad su Orićevi napali selo.

Pala starica u crnini preko groba sina Radisava, dobro se i dan-danas sećam te scene, pre toga je bila u Bratuncu, isto na groblju, da obiđe Boža, treći sin, Mile, jedva preživeo rat…

"Odam po groblju, od sina do sina… Božo mi imao 26, Radisav 27 godina. Gledala sam onog dana Nasera, ko tebe sad što gledam. Jaše belog konja, putem, ovde ispod groblja, preko prsa redenici, nosi zelenu zastavi i viče – ne pucaj, vataj četnike žive", prepričavala mi je tog dana tužna starica.

Predsednik Republike Srpske Milorad Dodik podsetio je danas na groblju u Bratuncu da su Muslimani i Hrvati u Mrčevcima, njegovom rodnom selu, u Drugom svetskom ratu ubijali Srbe, a da su se kasnije upravo Srbi izborili za slobodu svih na ovim prostorima.

"Pravili su svoje države na našim stradanjima i tražili da sanjamo njihove snove. Tako je ovde i u Podrinju. Nema ekskluziviteta na bol. Svaka se bol mora jednako poštovati i s njom saosećati. Oni su uspeli da naprave da je bol majki s belim veća od majki sa crnim maramama", rekao je Dodik. 

Ukazao je na činjenicu da osim predstavnika Srbije i ambasadora Ruske Federacije Igora Kalabuhova, u Bratuncu nema drugih međunarodnih predstavnika, što je, dodao je, poruka šta misle o stradanju Srba.

"Za nekoliko dana i Muslimani će imati obeležavanje stradanja. Jednaka je bol majki, ali ne možemo da prihvatimo laži. Zbog toga je Srbe trebalo satanizovati u celom svetu. Taj genocid se nije desio po svim kvalifikacijama i modelima. To se nije desilo. Danas nam kažu da ne smemo da pomenemo da to nije bilo", zaključio je Dodik.