Braća Petar i Pavle Golubović imali su tek sedam odnosno pet godina kada su ih početkom jula 1992. godine, zajedno sa roditeljima, uglednim Srbima iz Konjica, profesorima Đurom i Vlastom, iz stana izveli pripadnici Specijalnih jedinica policije pod kontrolom tadašnjih gradskih vlasti.
Na području Opštine Konjic živelo je nešto više od 44.000 stanovnika, od kojih su 7.000 bili srpske nacionalnosti. Broj stanovnika se u ratu devedesetih gotovo prepolovio, a broj Srba koji danas još žive u tom gradu, manji je od 300.
Svi oni, ali i pojedine komšije Bošnjaci, u ovim danima sećaju se četvoročlane porodice Golubović, sinova Petra (7) i Pavla (5), oca Đura i majke Vlaste, profesora u konjičkoj gimnaziji, koji su u julu 1992. godine zajedno streljani samo zato što su verovali da su bezbedni i da nemaju razloga za brigu i strah, jer nikome nisu učinili nikakvo zlo.
Iako je većina Srba napustila Konjic, oni su ostali pod pretpostavkom da rade častan posao - da obrazuju buduće generacije bez obzira na nacionalnost i veru.
Pripadnici specijalne policije, međutim, u noći 1. jula 1992. upali u njihov stan i odveli oca Đuru, majku Vlastu i njihove sinove uzvodno uz Neretvu i na 5 kilometara od Konjica ih streljali.
Sedmogodišnji Petar nekako je izbegao smrtonosni naum zločinaca i kada su otišli, izvukao se ispod tela streljanih roditelja i krenuo da traži pomoć. U policijskom punktu u selu Bijela ispričao je policajcima šta se dogodilo.
Umesto da ga spasu, policajci su ga izručili ubicama brata i roditelja, tako da je dečak u drugom pokušaju napokon usmrćen.
O zločinu se dugo posle rata ćutalo u Konjicu, a zid tišine prvi je srušio čovek musliman - Anis Kosovac, koji je porodici Golubović podigao spomen ploču.
"Prestrašno je kad neko ubije decu. Kad ti dođe neko naveče, izvede te i ubije dvoje dece. U tvom gradu ubijeno dvoje dece. Strahota jedna. Bili su mi komšije, pa kad neće opština, sramota je da neko to ne postavi. Dvoje dece neko ubije i onda svi ćute. Ćuti režim za čije vladavine su deca ubijena. Taj režim i sad vlada", rekao je Kosovac ranije za medije.
Anis je na ulazu u pravoslavno groblje u Konjicu podigao spomen ploču svojim komšijama, druge vere, dečacima Petru i Pavlu, koja danas podseća i opominje na nešto što nikada ne smemo zaboraviti, a što neki već godinama pokušavaju da zaborave.
U mestu Borci obnovljena je crkva Svetih apostola, Petra i Pavla i posvećena ubijenim dečacima.
Dosta konjičkih Srba, posebno sa područja Bradine i Donjeg sela, prošlo je i kroz ratne logore Armije BiH Čelebići i Musala. Neki od njih su razmenjeni u toku, a pojedini su u logorima dočekali kraj rata.