Ruska upozorenja da zapadne zemlje podstiču proteste u Srbiji i pripremaju incidente, prema tvrdnjama Predraga Petrovića iz NVO Beogradski centar za bezbednosnu politiku, nisu ništa drugo do "pokušaj kriminalizacije i deligimitizacije" poteza opozicije organizovanih na izbora 17. decembra.
"Ne postoji nijedan dokaz da zapadne države organizuju proteste i te tvrdnje su potpuno neutemeljene", kaže Petrović, a prenosi Radio Slobodna Evropa.
Gostujući u emisiji "Hit tvit" na TV Pink, premijerka Srbije Ana Brnabić je, naime, prethodno otkrila da su ruske službe bezbednosti Beogradu dostavile informacije o pripremi nereda u glavnom gradu. Ispostavilo se da su upozorenja tačna i da su se incidenti, kako je i najavljeno, desili.
Kome verovati, ruskim upozorenjima (koja su se i ostvarila), ili navedenim tvrdnjama Predraga Petrovića i Radija Slobodna Evropa (RSE)?
Za početak, kao što kaže stara poslovica, "važnije je ko govori, nego šta govori".
A da Rusi lažu, ubeđuje nas medij za koji se može posumnjati da se lažno predstavlja: radio koji se zove Slobodna Evropa nije ni slobodan ni evropski nego je zapravo američki radio i to, što je još važnije – državno je glasilo budući da ga finansira američki Kongres preko donacija Agencije za globalne medije Sjedinjenih Američkih Država.
No, ako se zbog ovog lažnog predstavljanja i može posumnjati u pouzdanost informacija i ocena ovog radija, možda ipak treba verovati izjavama citiranog Predraga Petrovića, jer iza njega stoji nevladina organizacija ozbiljnog naziva Beogradski centar za bezbednosnu politiku (BCBP)?
Reč je, međutim, o jednoj od organizacija koja se pre nekoliko dana pojavila na listi dvadeset NVO koje su zatražile poništavanje i ponavljanje izbora, tvrdeći da oni nisu bili pošteni, a ni slobodni, tako da se slobodno može reći da BCPB nastupa iz iste pozicije kao i opozicija čiji su protesti pod sumnjom o umešanosti zapadnih službi. Te je potpuno i logično da će pokušati da odbrani njihovu "čast". Sve je pak utoliko spornije što RSE ovaj "detalj", važan za razumevanje pristrasnosti sagovornika, glasno prećutkuje.
Sam BCBP na svom sajtu tvrdi da je "nezavisni istraživački centar". Ipak, u tom pogledu je mnogo rečitiji spisak donatora ove organizacije, koji slika dosta drugačiju sliku.
Naravno, i ovu okolnost, da se BCBP finansira novcem Zapada a onda demantuje da je Zapad umešan u bilo šta nedozvoljeno ili sporno, RSE takođe prećutkuje. Sam BCBP je to prijavio na svom sajtu, ali, ko se uopšte trudi da to potraži...
Pare od kojih BCBP živi zapravo dolaze od organizacija koje su u američkoj štampi povezivane sa radom CIA, poput na primer NED-a, američke Nacionalne zadužbine za demokratiju koja je još od osnivanja dovođena u vezu sa delovanjem američke tajne službe. Na spisku sponzora je i Rokfeler fondacija za koju je Frensis Stonor Sanders svojevremeno pisala da ju je, takođe CIA ranije koristila kao svog posrednika preko koga je od 1950. do 1967. godine nametala američke vrednosti Evropi.
NED je tako BCBP-u od 2021. godine isplatio više od 220.000 dolara za ukupno četiri projekta, od kojih je, verovatno, najzanimljiviji onaj za koji je i izdvojeno najviše novca, odnosno gotovo polovina donirane sume.
Projekat "Odrobljavanje države" vredan 100.000 dolara, između ostalog, ima za cilj da doprinese "stvaranju pritiska odozdo prema gore da se država oslobodi", a BCBP će, između ostalog, kako se navodi na njihovom sajtu, "izraditi preporuke za odrobljavanje policije, vojske, službi, parlamenta, spoljne politike i civilnog društva i objaviti ih u istraživačkoj studiji".
Zanimljivo je da je NED od 2019. do 2020. godine dao još 45.000 dolara za projekat gotovo istovetnog naziva: "Reforma sektora bezbednosti, razvezivanje čvora zarobljavanja države u Srbiji".
Da nije bilo novca američke fondacije, ne bismo dakle, ni znali da nam je država toliko zarobljena. I sreća da im je toliko stalo da nas "odrobe" da su spremni i dva puta to da plate.
"Rokfeler" je dao 130.000 dolara kako bi se BCBP bavio "naučenim lekcijama" iz pandemije, dok je Soroš bio daleko darežljiviji jer je od 2021. godine donirao više od 440.000 dolara za tri projekta od kojim im je najznačajniji i najskuplji (čak 400.000 dolara) bio projekat "usklađivanje Zapadnog Balkana sa spoljnom i bezbednosnom politikom EU" – praktično projekat čiji je cilj da Srbija uvede sankcije Rusiji.
Istoj ovoj Rusiji, koju sada pokušava da demantuje predstavnik BCBP-a koji je govorio za američki radio.
Ambasada SAD, EU, vlada Švajcarske, amabasada Kraljevine Holandije, EU i Ambasada Velike Britanije, USAID..., samo su neki od brojnih donatora i partnera "nezavisnog" Beogradskog centra za bezbednosnu politiku.
Primer BCBP-a i Radija Slobodna Evropa je, međutim, samo jedan u moru primera koji pokazuju kako zapadni novac nastoji da krišom oblikuje narative u srpskom društvu.
RT Balkan je ranije pisao da isti ovi zapadni finansijeri stoje i iza drugih NVO koje su, predstavljajući se kao čuvari demokratskog procesa doveli u pitanje izborne rezultate, a pokazalo se i da do istih organizacija vode i tragovi novca koji stoji iza antirežimske kampanje "Proglas" koja je podržala proteste.
Gotovo je pravilo da se zapadni novac pojavljuje uvek negde "iza ćoška" kada su u pitanju nevladine organizacije koje se protive saradnji Srbije sa Rusijom i zalažu za približavanje Evropskoj uniji, ili jednostavno Zapad predstavljaju kao jedine prijatelje srpske države, doduše, lišene njene južne pokrajine.
Uzgred, isto važi i za medije koji se predstavljaju kao "nezavisni" a zapravo su u vlasništvu zapadnih korporacija vrednim više desetina milijardi dolara.
Skrivanjem informacija o tome ko ih plaća, stvaraju privid neutralnosti i objektivnosti, odnosno obmanjuju građane Srbije, ubeđujući ih da NVO "nije jednako" Zapadu. Pokazalo se, međutim, da u većini slučajeva, uz taj čuveni znak dolara koji se slivaju u njihove kase, po pravilu stoji i znak jednakosti sa stavovima, odnosno interesima zapadnih država koje ih plaćaju.
Ruski mediji, u međuvremenu, sve vreme su na meti ovakvih organizacija, ali i medija poput Radija Slobodna Evropa, zbog činjenice da njihovo vlasništvo vodi do Moskve. To, međutim, niko i ne krije iako se poreklo vlasništva, među ovakvim prozapadnim kritičarima postavlja kao "ključni" dokaz navodne neobjektivnosti.
Pitanje je samo kako to da za sve njih, kada plaća Zapad, izvori novca postaju "periferna stvar" i tema koju je "beznačajno" i spominjati? Nije li građanima važno da saznaju da li oni koji nastupaju u javnosti imaju i finansijskog interesa da to čine na tačno određeni način? Na primer, radi "odrobljavanja" naše države po modelu koji nam je namenjen negde u Americi...