Povodom medijskih izveštaja o zauzimanju oko 50 ari zemljišta na kojem se nalaze temelji srednjovekovne crkve Bogorodice Hvostanske iz 13. veka, reagovala je Eparhija raško-prizrenska, ukazujući da je to još jedan korak u brisanju istorijskog i duhovnog identiteta srpskog naroda i crkve na Kosovu i Metohiji.
Iz Eparhije raško-prizrenske podsećaju da ovo nije jedinstven slučaj zauzimanja imovine SPC i ističu da je slučaj "preuzimanja" ostataka manastira Bogorodice Hvostanske s pravom izazvao oštre reakcije u stručnoj javnosti i među vernim narodom.
"Nakon nedavnog pokušaja zauzimanja crkve Srpske pravoslavne crkve u selu Rakitnica kod Podujeva, nakon čega policija tzv. Kosova protivno svim zakonima nije htela ni da pokrene istragu, i nedugo posle toga, proglašavanja naše crkve Živonosnog istočnika u selu Vinarce kod Kosovske Mitrovice za rimokatoličku crkvu pod 'brigom' kosovskog Ministarstva kulture, najnoviji slučaj 'preuzimanja' ostataka manastira Bogorodice Hvostanske jednog od naznačajnijih lokaliteta naše crkve na Kosovu i Metohiji i drevnog sedišta Hvostanske episkopije od 1219. godine, s pravom je izazvao oštre reakcije u stručnoj javnosti i među vernim narodom naše crkve", navode iz Eparhije raško-prizrenske.
Sve se ovo dešava, ukazuju, neposredno u jeku medijskog prekrajanja istorije hrama Bogorodice Ljeviške u Prizrenu u prištinskoj "Kohi" i opštem zamahu agresivnog istorijskog revizionizma i brisanja tragova Srpske pravoslavne crkve na KiM od strane prištinskih vlasti.
Iako je nekoliko srednjovekovnih hramova SPC na Kosovu i Metohiji obnovljeno i prošireno na temeljima ranijih zapustelih ili oštećenih rano-vizantijskih sakralnih objekata pre 800 i više godina, niko nema pravo, naglašavaju iz eparhije, da na ovakav brutalan način sada preuzima i preimenuje crkve koje vekovima predstavljaju temelj identiteta srpskog naroda i crkve, koja ih je čuvala i molila se u njima.
I ovakvi događaji, kažu, dovode srpski narod i SPC u situaciju da mora da dokazuje ono što je sadržano u brojnim dosadašnjim arheološkim istraživanjima, nalazima, artefaktima, istorijskim zapisima i svedočanstvima u regionu i u svetskoj javnosti, a pogotovo u sakralnom i liturgijskom kontinuitetu koji SPC ima na Kosovu i Metohiji.
"Treba samo zamisliti kakva bi bila reakcija u evropskim zemljama da verski objekti koji su podignuti na temeljima antičkih paganskih svetilišta ili ranijih sakralnih objekata drugih denominacija, preko noći postanu meta aproprijacije od strane političkih vlasti koje bi to radile iz ideoloških razloga. Takvo ponašanje bi naišlo na otvorenu osudu javnosti i zasigurno se našlo na meti zakonskih regulativa koje zabranjuju takvo ponašanje. Nasrtaj na verske objekte koji predstavljaju temelj postojanja i opstanka naše crkve na Kosovu i Metohiji, bez obzira na političke prilike, predstavlja ništa drugo nego otvoreni akt represije, kršenja verskih i ljudskih prava i izaziva direktnu etničku i versku netrpeljivost. Da li treba da čekamo da kosovske vlasti jednog dana ukinu i samu Srpsku pravoslavnu crkvu kao što su to činile ateističke vlasti u više komunističkih zemalja gde su bogoslužbeni objekti zatvarani, pretvarani u muzeje ili varvarski rušeni i skrnavljeni u ime bezbožne ideologije? Takvo ponašanje nema i ne sme da bude tolerisano u 21. veku, posebno imajući u vidu obaveze koje je Priština preuzela pred zapadnim zemljama od 2008. godine ali i odredbe Rezolucije 12 44 UN gde se jasno pominje očuvanje srpskog nasleđa", navodi se u saopštenju.
Iz eparhije se pitaju po kojoj logici oni koji bez ikakve rezerve glorifikuju oružane grupe i njihove ideološke sledbenike koji su učestvovali u sistematskom uništavanju desetina srpskih pravoslavnih hramova i više stotina grobalja od 1999, posebno tokom pogroma 2004. godine, mogu da ubede srpski narod i svet u svoje "dobre namere" da zaštite duhovnu i kulturnu baštinu SPC ili da te hramove čije su rušenje podsticali proglašava za svoje.
"Našoj crkvi se svakim danom negiraju osnovna prava, sloboda pristupa pojedinim objektima, dok više medija i tabloida na albanskom jeziku promovišu krajnje jednostrane istorijske narative koji ne počivaju na istorijskim činjenicama nego na selektivnim tumačenjima istorije i grubim reinterpretacijama, pri čemu se izostavljaju vekovi postojanja ovih crkava i manastira koje su mnogi Albanci poštovali i čak čuvali. Takvo ponašanje neposredno poziva na otvoreni progon i ponavljanje vandalizma koji je izvršen nad našom crkvom nakon rata 1999. i koji se sada nastavlja represivnim merama i negiranjem prava srpskom narodu i crkvi od strane prištinskih vlasti", ističu iz eparhije.
SPC je sa svojim sakralnim objektima značajno obeležila istoriju Kosova i Metohije i to u tolikoj meri da su sva četiri Unesko spomenika svetske kulturne baštine na ovom prostoru hramovi iz srpskog, nemanjićkog perioda.
Podsećaju da su ove svetinje istovremeno i stavljene na listu ugrožene svetske baštine i 25 godina nalaze se pod oružanom zaštitom zbog realnih bezbednosnih opasnosti.
"Ovi verski objekti svojom dragocenom arhitekturom i freskama iz perioda od 13. veka nadalje predstavljaju univerzalnu vrednost i nisu od značaja samo za srpski narod i našu crkvu, koji su ove objekte podigli, obnavljali, dograđivali i sačuvali u najtežim vremenima poslednjih više stotina godina i koji predstavljaju mesta liturgijskog okupljanja i kolektivnog pamćenja, već su deo i evropske i svetske baštine. Umesto da budu poštovani, suočavamo se sa situacijom da je njihov opstanak nemoguć bez oružane zaštite, i da se preko noći mogu ograditi i preimenovati u nešto što nikada nisu bili. Negiranje verskih prava koje vodi brisanju ili grubom menjanju istorije potpuno je u suprotnosti sa osnovnim temeljima demokratskih društava i uz sve druge primere kršenja prava naše crkve, nepriznavanja odluka najviših sudova i sistematsko uništavanje naših svetinja posebno od 1999. nadalje, neposredan je pokazatelj da prištinske vlasti očigledno ne vide ni mesta ni budućnosti za srpski narod i Srpsku pravoslavnu crkvu na ovom prostoru", navodi se u saopštenju.
Najnoviji slučaj korišćenja mašinerije za postavljanje ograde oko lokaliteta Bogorodice Hvostanske bez ikakve komunikacije sa Srpskom pravoslavnom crkvom, za koju se zna da je jedna od njenih najvažnijih lokaliteta, i postavljanje natpisa samo na albanskom jeziku u kome se izostavlja osam vekova istorije tog važnog verskog sedišta, još jedan je primer koji pokazuje stvarne namere i metode kosovskih vlasti, koje neskriveno žele stvaranje etnički čistog Kosova i nestanak Srpske pravoslavne crkve i njenih vernika, ocenjuju iz Eparhije raško-prizrenske.