"Albanske vlasti na Kosovu, ne samo da više ne žele mir i suživot sa Srbima i ostalim manjinama, već da nastoje da izbrišu svaki trag srpskog postojanja na Kosovu", navelo je Srpsko istorijsko društvo povodom ograđivanja žicom temelja manastira Bogorodice Hvostanske bez konsultacije sa Eparhijom raško-prizrenskom.
U saopštenju se ističe "da stručnu javnost (ni)je iznenadila vest da je srpska, pravoslavna i hrišćanska kulturna baština na Kosovu ponovo na udaru".
"Duboko uznemireni, svakim danom smo sve sigurniji da albanske vlasti na Kosovu i Metohiji ne samo da više ne žele mir i suživot sa Srbima i ostalim manjinama, već da nastoje da svaki trag srpskog postojanja na Kosovu i Metohiji izbrišu, istoriju reinterpretiraju, imena i nazive promene, a kulturne spomenike po dobro poznatom, ali modifikovanom, receptu: trećinu srušiti, a dve trećine prisvojiti", navodi se u saopštenju.
Dodaju da vlasti u Prištini, inače veliki ljubitelji antike, primenjuju stari rimski običaj brisanja iz kolektivnog sećanja (damnatio memoriae).
"Stari Rimljani su iz sećanja brisali najgore prestupnike i izdajnike, fizička smrt je bila blaža kazna od nestajanja svakog traga postojanja individue. Na Kosovu i Metohiji je na delu brisanje jednog celog naroda, bez krivice. Srpski narod proživljava dane prekrajanja sopstvene istorije i otimanja svakog svog doprinosa svetskoj civilizaciji. Nakon nasrtaja na verske objekte SPC u Rakitnici, Vinarcu, Strmcu i svojatanju manastira Gračanica i crkve Bogorodice Ljeviške u prištinskim medijima, albanske vlasti su posegle za još jednim verskim objektom SPC i pečatu srpskog naroda na metohijskoj zemlji – ostacima manastira Bogorodice Hvostanske", ističe se.
Kako dalje navode, Manastir Bogorodice Hvostanske nosi srpski nacionalni, verski i etnički karakter.
"Originalna manastirska crkva je podignuta početkom 13. veka na temeljima starije vizantijske bazilike iz 6. veka. Od osnivanja Srpske autokefalne crkve 1219. godine, manastir Bogorodice Hvostanske je bio sedište jedne od sedam originalnih episkopija samostalne srpske crkve, da bi u drugoj polovini 14. veka u domaćim i stranim izvorima manastir postao sedište Hvostanske mitropolije. Čak su i turski državni organi od uspostavljanja svoje vlasti u 15. veku manastir u svojim popisima upisivali kao srpski i pod jurisdikcijom Srpske patrijaršije u Peći. Novija arheološka istraživanja lokaliteta Bogorodice Hvostanske su nam pokazala da je manastirski kompleks pripadao Raškom graditeljskom stilu, čime se ovaj manastir po svom stilu svrstavao u red sa manastirima Studenica, Žiča, Mileševa, Banjska", dodaje se dalje u saopštenju.
Kako su naveli, albanski doprinos u istoriji ovog, slično kao i u slučaju ostalih crkava i manastira na Kosovu, sastoji se samo u raznošenju građevinskog materijala iz manastirskog kompleksa, posebno njegovih mermernih i nadgrobnih ploča, koje su korišćene potom u izgradnji albanskih kuća i amama u okolini Istoka, kao i samih seoskih džamija u obližnjim selima Vrelo i Studenica.
"Danas smo u situaciji da su albanske vlasti ostatke manastira Bogorodice Hvostanske preko noći opasale ogradom i žicom, sa informativnom tablom samo na albanskom jeziku na kojoj nema ni reči o srpskom i pravoslavnom karakteru ovog lokaliteta", ističu iz Srpskog istorijskog društva.
Oni su postavili pitanje, od koga to čuvaju albanske vlasti Bogorodicu Hvostansku? Da li od onih koji su palili i rušili crkve i manastire na Kosovu marta 2004. godine?
Mole stručnu javnost u zemlji i inostranstvu, kao i međunarodne organizacije, da reaguju na ovo nasilno prekrajanje istorije, uništavanje kulturnog i duhovnog nasleđa SPC i tihi egzodus srpskog naroda sa Kosova koji sprovodi albanska vlast u Prištini.
"Ujedno, opominjemo da ćemo, ako ne reagujemo, biti svedoci brisanja iz kolektivnog sećanja jednog naroda i njegove viševekovne kulture", zaključuje se u saopštenju.