Sudija Suda BiH Sena Uzunović bila je pripadnik Armije RBiH i to pomoćnik komandira, te je vrlo svesno postavljena na poziciju da sudi predsedniku Republike Srpske Miloradu Dodiku, izjavio je bivši direktor Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica Milorad Kojić.
Naime, Uzunovićeva nije samo prekaljeni kadar SDA Alije Izetbegovića, već i aktivni učesnik ratnih zbivanja u Bosni i Hercegovini.
Uzunovićeva je široj javnosti BiH postala poznata kada je od 1998. do 2001. godine za vreme mandata premijera Federacije BiH Edhema Bičakčića iz SDA obavljala poslove zamenika ministra finansija za pravne i opšte poslove u Ministarstvu finansija, kao i poslove savetnika za pravna pitanja u Kabinetu zamenika premijera vlade federacije.
Nekadašnji premijer Edhem Bičakčić, za kojeg je Uzunovićeva radila, jedan je od najvećih zagovornika Islamske deklaracije, zbog koje je služio zatvorsku kaznu osamdesetih godina prošlo veka u trajanju od 10 godina, duplo duže nego Alija Izetbegović.
Tužilaštvo je tada utvrdilo da su okrivljeni činili dobro organizovanu kriminalnu grupu, koja je imala za cilj rušenje postojećeg poretka i uspostavljanja Islamske države na teritoriji BiH, a sve u dogovoru sa određenim grupama iz inostranstva.
Za svoje zasluge u vladi SDA, pre nekoliko decenija Sena Uzunović dobila je i novac za stambeno zbrinjavanje. Odanost stranci koja ju je "lansirala" i mentorima sa Zapada očito nije prestala, jer je gotove dve decenije kasnije preko iste veze ponovo dobila značajnu poziciju, ovaj put ne u politici, već u Tužilaštvu BiH.
Međutim, njeni "rani radovi" izašli su u javnost tek nakon imenovanja za sudiju u procesu protiv Milorada Dodika, zbog nepoštovanja odluka Kristijana Šmita, kojeg u Srpskoj ne priznaju jer ne postoji odluka o njegovom imenovanju za visokog predstavnika u SB UN.
"Iz biografije sudije Sene Uzunović vidi se da je bila pomoćnik komandira, a nakon toga je obavljala pravosudnu funkciju u sudu u Konjicu što nam stvara opravdanu sumnju da ne može biti nepristrasna i da je vrlo svesno postavljena na poziciju da sudi predsedniku Republike Srpske Miloradu Dodiku", rekao je Kojić.
Kojić je otkrio da je Republički centar za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica, dok je on bio direktor, dostavio Visokom sudskom i tužilačkom savetu BiH informaciju o sudijama i tužiocima Suda i Tužilaštva BiH koji su obavljali pravosudne funkcije za vreme oružanih sukoba u BiH.
On je pojasnio to je učinjeno da bi te sudije i tužioci, koji su i u vreme dostavljanja informacije kao i u ratnom periodu obavljali isti posao, bili sklonjeni sa tih pozicija, jer ne postoji mogućnost da budu objektivni i nepristrasni.
Konjic, u kojem je Uzunovićeva službovala, inače je poznat po tome što su 1992. godine, na početku rata u BiH, terorističke jedinice patriotska liga i Zelene beretke ubile porodicu Golubović – dvoje nastavnika i njihove maloletne sinove Petra i Pavla. Uzunovićeva, međutim, nije videla razlog da pokrene postupak protiv zločinaca.
Da nisu samo Srbi ispaštali, a za zločine nad njima "nema odgovornih" govori i činjenica da je na tom području postojao logor Trusina za Hrvate, u koji su bošnjačke paravojne snage odvodile i mučile svoje komšije .
Kojić, koji je i pravnik, konstatovao je da se Uzunovićeva kao sudija iznenada pojavila na suđenju predsedniku Republike Dodiku bez bilo kakvog prethodnog obaveštenja odbrani da je došlo do promene sudije.
"Imamo puno pravo s obzirom na biografiju Uzunovićeve da sumnjamo da će kao sudija u procesu protiv predsednika Republike Srpske nepristrasno doneti presudu njemu, a samim tim i Srpskoj", istakao je Kojić.
U informacijama iz Republičkog centra ukazano je da o pristrasnosti Uzunovićeve, koja je tada bila tužilac Tužilaštva BiH, govori činjenica da je za vreme rata obavljala dužnost pomoćnika komandanta za pravne poslove u 5. brdskoj brigadi Armije RBiH, što je jasno vidljivo iz dokumenta iz juna 1993. godine, gde se navodi njena funkcija prilikom uzimanja izjave od svedoka.
Kako navodi Srna, Centar je kao prilog dostavio zapisnik o uzimanju izjave od Husnije Tulić iz 5. brdske brigade Armije RBiH od 3. juna 1993. godine.
"Jasno je i da je današnji tužilac Uzunović u periodu ratnih sukoba bila istražni sudija, te je karakteristično da je učestvovala u vođenju procesa i protiv nekih lica koji su pravosnažno osuđena pred MKSJ za zločine nad Srbima, ali ona nije našla za shodno da te zločine tada procesuira, nego im je sudila za ubistvo jednog muslimana u Čelebiću", navedeno je u informaciji koja je dostavljena VSTS-u.
Centar je podsetio i na podatke iz njene biografije sa zvanične internet stranice Tužilaštva BiH u kojoj je navedeno da je od 1993. godine obavljala funkciju sudije Okružnog vojnog suda u Mostaru – Odeljenje Konjic.
Nakon rata bila je sudija Višeg suda u Mostaru, Opštinskog suda 1 u Sarajevu i tužilac Kantonalnog suda u Sarajevu. Tužilac Tužilaštva BiH bila je od 2009. godine, odnosno tužilac Odeljenja dva.
Takođe se pominje i prethodni sudija Mirsad Strika, i navedi da o njegovim "nečasnim radnjama tokom rata u svojstvu sudije Okružnog vojnog suda u Zenici svedoče informacije koje je prikupio Centar republičke državne bezbednosti Jugoslavije iz 1993. godine, a navodi se da je neposredno krivotvorio presude i ostali sudski materijal u montiranim sudskim procesima protiv Srba".
"U istom dokumentu navodi se i to da je bio predsednik veća u montiranom procesu protiv Srbina Bobana Krajišnika kojem je dosudio 13 meseci zatvora", piše u informaciji dostavljenoj VSTS-u BiH.
Dalje se dodaje da o sudskom angažmanu Strike u Okružnom vojnom sudu u Zenici tokom rata govore mnogi materijalni dokazi u kojima je vidljivo da je učestvovao u pravosudnim postupcima protiv srpskih civila, kao i da su navedeni prilozi poput presuda protiv Vlajka Topalovića od 30. oktobra 1992. godine, Siniše Topalovića od 28. septembra 1992. godine, Vukana Kuprešaka od 1. oktobra 1992. godine i drugi.
Simptomatično je da biografije sudija i tužilaca koju učestvuju u procesu protiv Milorada Dodika, dakle, uglavnom sadrže jednu zajedničku stvar – učestvovali su u ratu i osuđivali su Srbe, a odbijali da procesuiraju zločince koji su ubijali Srbe u ratu u BiH.
Stoga je opravdana zabrinutost, ne samo zvančnika iz Republike Srpske, već i zabrinutog naroda, koji još uvek pamti ratna zbivanja, zloglasne logore i mučilišta za Srbe širom BiH.