Ambasada Italije u Izraelu ponosno je, u znak podrške, objavila fotografiju jednog od simbola Rima, čuvenog Titovog slavoluka, obasjanog bojama zastave Izraela.
"Stojimo uz Izrael", napisali su uz fotografiju na Iksu koja na prvi pogled ne deluje neobično. Međutim, mnogi su se zapitali kakvu zaista poruku ovaj potez šalje, budući da je ta čuvena rimska građevina iz prvog veka, koju sada osvetljavaju plavi i beli reflektori, zapravo simbol pobede Rima nad Jevrejima i osvajanja Jerusalima.
"Kada je 82. godine car Domicijan sagradio Titov slavoluk on je smatran simbolom ujedinjenog carstva i bio je podsetnik i Rimljanima i rimskim podanicima da je Rim i dalje najmoćnije carstvo. Za Jevreje je to bio simbol katastrofe, podsećanje na jednu od najnižih tačaka u jevrejskoj istoriji - uništenje Irodovog hrama i gubitak Jerusalima. Slavoluk je bio zamišljen kao podsetnik na to kako navodni jevrejski samoprezir, jevrejska nesposobnost da sarađuju i njihova inherentna slabost znače da će Jevreji uvek biti podređeni velikim silama", pisao je svojevremeno "Tajms of Izrael".
Jevrejske zajednice u Rimu su ranije Jevrejima branile da prolaze ispod Titovog slavoluka, a ko bi se usudio da se ogluši o zabranu bio bi izbačen iz jevrejske zajednice.
Zabrana prolaska je ukinuta 1948. godine nakon osnivanja Izraela.
"Slavoluk je bio simbol moći za Rimljane i hrišćane, a kasnije i za zapadnu kulturu u celini, koja je koristila građevinu kao simbol svoje moći i jedinstva", pisao je izraelski list dodajući da su Jevreji kasnije neočekivano uspeli da preinače simboliku luka u svoju korist.
Brojni korisnici Iksa su osudili spornu objavu ambasade Italije u Izraelu, postavljajući pitanje da li je u pitanju namerna ili slučajna neslana šala, podsećajući da Titov slavoluk zapravo predstavlja "koren izraelskog problema", a ne podršku.
Međutim, jevrejske organizacije su se mahom zahvalile Italiji na gestu, te se jedino može zaključiti da se smisao poruke ambasade, čini se, nalazi u oku posmatrača.
Prvi jevrejsko-rimski rat, poznat i kao Veliki ustanak, vodio se od 66. do 70. godine nove ere, a posledica je jevrejske pobune protiv rimske vlasti u Judeji i niza sukoba u kojima su male grupe Jevreja pružale sporadičan otpor Rimljanima koji su odgovarali brutalnim i strogim kontramerama.
Jevreji su u jesen 66. godine uspeli da proteraju Rimljane iz Jerusalima.
Rimska legija iz Sirije je pokušala je da uguši jevrejsku pobunu, ali je upala u zasedu kod Ben-Horona, nakon čega su napustili svoje položaje i pobegli nazad u Siriju.
Car Neron je tada poslao generala Vespazijana da uništi pobunjeničku vojsku i kazni građane u judejskoj provinciji. Vespazijan i njegov sin Tit su pobili skoro sve jevrejske pobunjenike u Cezareji i severnoj Galileji, i tada je oko 10.000 Jevreja ubijeno ili prodato u ropstvo.
Nakon što je car Neron umro 68. godine, Vespazijan se vratio u Rim kako bi preuzeo presto, a pohod na Judeju je prepustio Titu.