Svet
Hrvatski geopolitičar: Putin ne prestaje da iznenađuje Zapad
Ruski predsednik sve vreme, još od početka konflikta u Ukrajini, iznenađuje Vašington, počev od otpornosti ruske privrede na sankcije, posete DNRK i Vijetnamu, ili defilea ruske flote pored američke obale
Peking je ranije verovao u poznati američki pragmatizam i zdravu logiku, pošto su kineska i američka mega-ekonomije čvrsto povezane, iako je Rusija uveravala Kinu u suprotno, piše analitičar Zoran Meter za hrvatski sajt "Geopolitika".
Peking su otreznili tek praktični politički, finansijski i vojni potezi Vašingtona.
Ruski predsednik Vladimir Putin nedavno je boravio u zvaničnoj poseti DNR Koreji, gde je sa severnokorejskim vođom Kim Džong Unom potpisao, sada se slobodno može reći, istorijski sporazum o sveobuhvatnoj strateškoj saradnji, koji previđa međusobnu pomoć u slučaju agresije na neku od dve zemlje.
To je posebno odjeknulo u političkim i medijskim krugovima na Zapadu.
Sporazum Rusije sa DNRK već je postao istorijski, ne samo zato što Ruska Federacija nakon raspada SSSR-a ni sa jednom državom nije potpisala takav bezbednosni sporazum. Sporazum je istorijski zato što u potpunosti menja bezbednosnu arhitekturu azijskog Dalekog istoka, gde se do sada Severna Koreja, kao međunarodni izopštenik, sama suočavala sa neprijateljskim susednim državama – Južnom Korejom i Japanom, a naročito SAD. Severna Koreja, konstatuje Meter, više nije u istoj poziciji prema mnogo moćnijim državama.
Kolektivni zapad, predvođen SAD, ponovo je bio iznenađen ovim razvojem u odnosima između Moskve i Pjongjanga, iako su na to ukazivali i prošlogodišnji kontakti između dve zemlje, posebno nakon posete Kim Džong Una ruskom Dalekom istoku u septembru 2023. godine, gde mu je domaćin bio predsednik Putin.
Ali, kako konstatuje hrvatski geopolitičar, Vašington je bio iznenađen i kada je nedavno pred američkim kopnom prodefilovala ruska nuklearna podmornica, koja je, sa još nekoliko brodova ruske Severne flote, uplovila u luku glavnog grada Kube, Havanu.
Zapad je bio iznenađen i kada je Putin, posle DNRK, stigao u Vijetnam. Vašington je bez obzira na Vijetnamski rat, smatrao Vijetnam praktično delom Zapada.
Naravno, Vijetnam je Vašingtonu neophodan zbog politike obuzdavanja Kine. Bajdenova administracija sada podstiče američke kompanije da proizvodnju iz Kine prebacuju u Vijetnam i Indiju.
Sve greške Vašingtona u Jugoistočnoj Aziji
I sada u sve to upada Putin, koji sa vijetnamskim predsednikom To Lamom najavljuje produbljivanje sveobuhvatnog strateškog partnerstva. Putin je tako poremetio američku idilu, iako nikakve idile tu zapravo i nije bilo. Kako je primetio američki "Blumberg", Vijetnam vodi nezavisnu spoljnu politiku, koja teži diversifikaciji. U Vijetnamu je prošle godine srdačno dočekan i kineski lider Si Đinping. Vijetnam, takođe, pokazuje interes i za ulazak u BRIKS, u čijem predvorju čeka već tridesetak zemalja.
Osim toga, SSSR je bio glavni saveznik Vijetnama u oslobodilačkoj borbi protiv vladavine kolonijalnih sila, Francuske i SAD. Intenzivna vojna saradnja između Rusije i Vijetnama traje već dugo i očigledno se neće prekinuti.
Američka ambasada u Hanoju je oštro reagovala na dolazak predsednika Rusije, upozoravajući vijetnamske vlasti da je Putin upravo potpisao vojni sporazum sa DNR Korejom, koja je pod međunarodnim sankcijama. Kao da to vlasti u Hanoju već nisu znale.
Očigledno je da mnoge zemlje Jugoistočne Azije žele da se pridruže BRIKS-u, primećuje hrvatski geopolitičar, u kome vide zaštitu od struktura koje kontroliše Zapad. Takođe, nedavno su i Malezija i Tajland, objavile da žele da se pridruže BRIKS-u.
Za ove zemlje pridruživanje BRIKS-u je znak rastuće frustracije zbog međunarodnog poretka pod vođstvom SAD i ključnih institucija pod kontrolom Zapada, kao što su Svetska banka i Međunarodni monetarni fond, podvlači Meter.
Zapad se čudio i otpornosti ruske privrede na zapadne sankcije, koje su proglašene na početku konflikta u Ukrajini, kada je očekivao brzi strateški poraz Rusije.
Kina i Rusija, uprkos razvoju prijateljskih odnosa od početka 21. veka, nisu uvek delile identične stavove o brojnim spoljnopolitičkim pitanjima.
To je počelo intenzivno da se menja tek nedavno, zaključuje Meter, nakon što je Peking shvatio da Vašington nema nameru da odustane od politike konfrontacije sa Kinom, bez obzira koja administracija je na vlasti.
