Zbog čega su gotovo preko noći iz SSSR nestali skoro svi spomenici Staljinu

Po čitavoj Rusiji danas postoji veliki broj spomenika revolucionaru Vladimiru Iljiču Lenjinu. I ne samo to - u samom srcu Moskve, na Crvenom trgu je njegovo telo i dalje izloženo u mauzoleju, pod budnim okom kremaljske straže.

Međutim, oni koji su obišli Rusiju uzduž i popreko vrlo dobro znaju da spomenika voždu Josifu Staljinu gotovo da i nema. Zbog čega je to tako ako je Rusija za vreme njegove vladavine pobedila u jednom od najvećih ratova i postala država koju svi poštuju?

Sve do 1956. godine Staljin je bio veoma poštovan

Poštovanje koje je uživao Josif Staljin eksponencijalno je raslo za vreme njegove vladavine Rusijom. Čak i nakon smrti velikog vožda 1953. godine u vazduhu se osećao ponos koji su stanovnici SSSR osećali kada se spomene njegovo ime. Međutim, nakon 1956. godine stvari počinju kardinalno da se menjaju.

Svi spomenici koji su do tada širom Rusije veličali Staljina odjednom su počeli da se ruše, fabrike i štamparije da se preimenuju, a gradovima koji su po njemu nazvani (poput Staljingrada i Staljinabada) da se daju nova imena, koja ni na koji način ne asociraju narod na eru pokojnog vožda.

Najveći "udar" na Staljinov lik dogodio se 1. novembra 1961. godine. Tada je njegovo telo pod okriljem noći izneto iz mauzoleja u kome je bilo izloženo zajedno sa Lenjinovim i bez ikakve svečane ceremonije zakopano pored Kremljovskog zida. Šta se to dogodilo u istoriji SSSR pa je veliki vožd odjednom postao persona non grata?

Šta je dovelo do toga da se lik Staljina "kenseluje"

Kultura "kenselovanja" nije nešto što su izmislile mlađe generacije - ovakvo otkazivanje i brisanje neke osobe iz društva postoji već decenijama. Sovjetski savez je idealan primer ovakvog postupanja prema nekome čija su dela u neskladu sa kulturom i mentalitetom naroda ili pak, načelima vladajuće partije.

Šta je dovelo do toga da se Staljin posthumno izopšti iz društva i istorije? Verovali ili ne, samo jedno izlaganje Nikite Hruščova "O kultu ličnosti i njegovim posledicama" na 20. sednici KPSS. U svom obraćanju Hruščov je okrivio Staljina u organizaciji represije i preuveličavanju svoje uloge u ratu.

Nakon toga u SSSR je krenula "destaljinizacija", odnosno uklanjanje svih istorijskih spomenika i svega što seća na nekadašnjeg vožda. Ovaj pokret trajao je sve do 1964. godine, kada je Hruščov skinut sa vlasti, nakon čega je kult Staljina postepeno počeo da se "oporavlja". Ipak, pređašnju slavu nikada nije bilo moguće povratiti u potpunosti.