Ubicu srpske porodice Radosavljević Hrvati smatraju zaslužnim građaninom

Danas se navršava 31 godina od surove likvidacije četvoročlane srpske porodice Radosavljević u Daruvaru u Hrvatskoj.

Ubica je odavno izašao iz zatvora i danas živi u tom gradu, a vlasti su ga nagradile i sad se vodi kao "zaslužan učesnik Domovinskog rata".

Tog 25. februara 1992. godine, pripadnik Hrvatske vojske, tada dvadesetjednogodišnji Jožica Mudri, likvidirao je Radeta Radosavljevića (36), njegovu suprugu Jovanku (32) i njihove maloletne sinove Dejana (14) i Nenada (10), saopštio je Dokumentaciono-informativni centar "Veritas".

Ubica je u večernjim satima, odeven u uniformu vojnog policajca došao u kuću Radosavljevića i tokom višečasovnog razgovora sa vlasnikom kuće, motivisan činjenicom da su Radosavljevići srpske nacionalnosti, pištolj iz neposredne blizine u njih ispalio 11 metaka, pucajući im u glave.

Pošto je dečak Dejan i nakon pucnjave davao znake života, Mudri mu je kuhinjskim nožem zadao još osam ubodnih rana u predelu grudnog koša i stomaka.

Zatim je tela mrtvih Radosavljevića ostavio na podu trpezarije jedno do drugoga, te ih minirao plastičnim eksplozivom, što je prouzrokovalo njihovo komadanje i oštećenje cele kuće.

Nakon tog čina, iz kuće Radosavljevića ukrao je video-rekorder i daljinski upravljač i odneo ih na poklon svojoj devojci Tajani Biljan.

Okružni sud u Bjelovaru je 7. januara 1994. godine osudio Mudrog na 13 godina zatvora za ubistvo četiri osobe i krađu, a Vrhovni sud je tu kaznu preinačio na 15 godina.

Ubica je u toku krivičnog postupka tvrdio da se na likvidaciju Radosavljevića odlučio nakon što mu je njegov komandir Miroslav Guberović u jednom lokalu, u koji je navratio i ubijeni Rade Radosavljević, rekao: "Večeras moraš da likvidiraš tog smrada".

Ubica Mudri je rekao da mu je njegov komandir Guberović u tu svrhu dao i kola na raspolaganje, kao i pripadnika njihove jedinice Miroslava Moulisa, kako bi mu olakšao pronalazak kuće Radosavljevića.

Ali, za ovaj zločin optužen je i osuđen samo Jožica Mudri, i to za klasična krivična dela, ali ne i za ratni zločin.

Radetov otac Petar i sestra Milica, po pravosnažnosti presude, podneli su tužbu protiv Hrvatske radi naknade štete, ali je Petar preminuo dok je trajala parnica, a postupak, kao jedini naslednik, preuzima njegova kći Milica.

Opštinski sud u Daruvaru, presudom iz juna 2007. godine, koju je potvrdio i Županijski sud u Bjelovaru, odbija Miličin tužbeni zahtev u celosti, uz obrazloženje da u trenutku smrti nije živela sa bratom i njegovom porodicom, te da joj ne pripada ni pravo na nematerijalnu štetu kao naslednici oca Petra, a to su potvrdili i Vrhovni i Ustavni sud Hrvatske.

Za hrvatske zločine oštećena strana plaća ceh

S obzirom na to da je izgubila sporove, sudovi su presudili da ona državi Hrvatskoj nadoknadi trošak parničnog postupka u iznosu od oko 25.000 evra.

I Jovankina majka, Pela Medaković, takođe, tužila je Hrvatsku za naknadu štete zbog ubijene kćeri i dva unuka, a drugostepeni sud u Zagrebu odbio je tužbu, koju je prethodno prihvatio prvostepeni sud.

Drugostepeni sud je takvu odluku obrazložio da "štetna radnja nije ni u kakvoj vezi sa obavljanjem vojne službe", a Pelu obavezao da državi plati parnične troškove od oko 1.300 evra.

Ubica je odavno izašao iz zatvora i ne propušta priliku da se Milici, sestri ubijenog Radeta, prilikom susreta nasmeje u lice.

Osim likvidacija tročlane porodice Zec u Zagrebu u decembru 1991. godine i četvoročlanih porodica Čengić u Erveniku kod Knina u januaru 1992. godine, porodice Olujić iz Cerne kod Županje u februaru 1992. godine, i ubistvo četvoročlane porodice Radosavljević iz Daruvara, ova ubistva spadaju u najmonstruoznije likvidacije u ratu devedesetih na području Hrvatske i Republike Srpske Krajine zbog etničke pripadnosti.