Vartolomej i Zelenski na istom zadatku
Kako je moguće da simbol postojanja i trajanja ruskog pravoslavlja postane stavropigija Vaseljenske patrijaršije, kada znamo da je stavropigija (grčki - σταυροπηγία) crkvena ustanova koja ne potpada pod nadležnost mesne eparhijske vlasti, već je potčinjena neposredno patrijarhu ili Svetom arhijerejskom sinodu, u ovom slučaju Ruske pravoslavne crkve
Vest koja je potresla ceo pravoslavni svet i konačno skinula maske sa lica svih aktera koji učestvuju u rušenju jedinstva pravoslavne crkve glasi da se predsednik Ukrajine Vladimir Zelenski u početkom jula sastao sa carigradskim patrijarhom Vartolomejom Prvim, na Fanaru, u Carigradu.
Kako prenose grčki mediji, "tokom sastanka je razmatrano pitanje davanja statusa stavropigije Vaseljenske patrijaršije Kijevsko-pečerskoj lavri". Grčki sajt "Romfea" je preneo i da su dve strane tokom susreta razgovarale i o "drugim aktivnostima za ujedinjenje ukrajinskog pravoslavlja".
Ranije je portal Saveza pravoslavnih novinara preneo da su, prema rečima Ljudmile Filipovič, člana Državne komisije za etničku politiku pri kanonskoj UPC, monasima Lavre ponuđene tri opcije – prelazak u raskolničku PCU, Carigradsku patrijaršiju ili odlazak u Rusku Federaciju.
Uprkos tome, "Romfea“ prenosi da monasi Lavre ne žele ni da čuju da pređu u krilo raskolničke Pravoslavne crkve Ukrajine (PCU), niti da prihvate status stavropigije Vaseljenske patrijaršije, "što predstavlja najveću prepreku koja otežava pregovore".
Nema sumnje da ovo predstavlja najdirektniji, otvoreni čin varvarskog i razbojničkog otimanja svetinja najveće pravoslavne autokefalne crkve – RPC. Kijevsko-pečarska lavra predstavlja simbol identiteta i kontinuiteta ruskog naroda. Za rusko nacionalno biće ona predstavlja ruski Jerusalim, baš kao što su i srpske crkve i manastiri na Kosovu i Metohiji za srpski nacionalni etnos.
Kako je moguće da simbol postojanja i trajanja ruskog pravoslavlja postane stavropigija Vaseljenske patrijaršije, kada znamo da je stavropigija (grčki - σταυροπηγία) crkvena ustanova koja ne potpada pod nadležnost mesne eparhijske vlasti, već je potčinjena neposredno patrijarhu ili Svetom arhijerejskom sinodu, u ovom slučaju Ruske pravoslavne crkve. Manastir je sagrađen za vreme Kijevske Rusije 1015. godine, i podigao ga je Antonije Pečerski, Kijevski Rus, rodom iz Ljubeča.
Stavropigijski status se najčešće daje pojedinim manastirima ili parohijama od posebne istorijske ili druge važnosti. Primera radi, u Srpskoj pravoslavnoj crkvi je najznačajnija stavropigijalna ustanova Pećka patrijaršija, neposredno potčinjena srpskom patrijarhu, koji je i arhiepiskop pećki.
U prilog tome, vrlo indikativno je da je Kathpress (katolička novinska agencija iz Austrije) prenela da je od 1. do 7. juna u Aleksandriji u Egiptu održano Petnaesto plenarno zasedanje Zajedničke međunarodne komisije za bogoslovski dijalog rimokatoličke i pravoslavne crkve, kojim je rukovodio patrijarh aleksandrijski i sve Afrike Teodor II.
Navodi se da je bilo prisutno osamnaest članova rimokatoličke crkve kao i deset predstavnika pravoslavnih crkava, i to: Vaseljenske, Aleksandrijske, Jerusalimske, Rumunske i Gruzijske patrijaršije, kao i predstavnici grčke, kiparske, poljske i albanske crkve, kao i Crkve Češke i Slovačke.
Komisija je radila pod rukovodstvom dva kopredsedavajuća, i to, mitropolita pisidijskog Jova (Carigradska patrijaršija) i kardinala Kurta Koha (Pontifikalna komisija za unapređenje hrišćanskog jedinstva).
Komentarišući ovaj skup, profesorka katoličkog bogoslovlja u Beču i članica Komisije Tereza Hainthaler izrazila je žaljenje što patrijaršije Rusije, Antiohije, Srbije i Bugarske nisu poslale svoje predstavnike u Aleksandriju. Međutim, "zbog svepravoslavnog dogovora, dijalog će se nastaviti čak i ukoliko neka Crkva ne pošalje svoje predstavnike na neko od zasedanja, osim ako ne postoji svepravoslavna odluka da to ne učini. Dakle, dokument kao takav postaje punovažan pri njegovom usvajanju, i bez prisustva antiohijske, moskovske, srpske i bugarske crkve".
Ovde je potpuno nerazumljivo i nelogično objašnjenje da će se "zbog svepravoslavnog dogovora dijalog nastaviti čak i ukoliko neka crkva ne pošalje svoje predstavnike". Upravo je suprotno, tj. dokument ne može biti prihvaćen ukoliko neka od autokefalnih pravoslavnih crkava nije poslala svog predstavnika, jer bi time bio narušen princip sabornosti. Objašnjenje katoličke profesorke Hainthaler je još nerazumnije, ukoliko se uzme u obzir da ovom skupu nije prisustvovao predstavnik najveće pravoslavne crkve na svetu – Ruske pravoslavne crkve.
Sve pobrojano ukazuje na trojnu vezu – Vartolomej-CIA-Vatikan u cilju urušavanja jedinstva pravoslavne crkve, sa naglaskom na Rusku pravoslavnu crkvu koja predstavlja noseći stub postojanja ruskog nacionalnog bića, ruske državnosti ali i pravoslavne crkve u celini.
