"Špigl": Zašto se crkveni porez u Nemačkoj ne zameni porezom za kulturu

Evangelistička crkva je ove nedelje prijavila novi negativan rekord u Nemačkoj, piše u uvodniku časopisa "Špigl": tokom 2022. godine, 380.000 ljudi okrenulo je leđa ovoj kongregaciji, a to je više nego ikada pre. Katolička crkva još nije objavila podatke o broju vernika, ali moralo bi da se desi čudo biblijskih razmera pa da se ovaj negativni trend preokrene.

Razlozi za egzodus vernika su očigledni. Katolicizam se sve više povezuje sa seksualnim zlostavljanjem dece, sa incidentima koje čine sveštenici i srednjovekovnim tradicijama kao što je celibat.

Zašto crkveni porez, pita se ovaj list, ne bi bio zamenjen porezom za kulturu koji bi plaćali svi?

Koliko državnog novca primaju crkve

Državne privilegije, u kojima uživaju hrišćanske crkve, postaje sve teže braniti. Iako sve manje ljudi plaća crkveni porez, crkve dobijaju veliki novac iz državne kase.

Osim toga, država nastavlja da prikuplja crkveni porez, što crkvama omogućava ukupne prihode od oko 13 milijardi evra godišnje. A postoje i državne beneficije za humanitarne organizacije kao što je "Karitas".

Sa izuzetkom gradova kao što su Hamburg i Bremen, nemačke savezne države iz budžeta isplaćuju i plate za biskupe i finansiraju renoviranje crkava, uključujući orgulje, zvona i satove. Crkve godišnje primaju još oko 600 miliona poreskog novca, a to je svojevrsna naknada za crkvenu imovinu koju je država oduzela crkvi 1803. godine. Činjenica da "semaforska vlada" sada želi da ove isplate zameni jednokratnom sumom odavno je zakasnila revolucija u odnosima crkve i države.

Manje od polovine nemačkih građana pripada zvaničnim crkvama. To pokazuje i pogled na trenutni kabinet: premijer Olaf Šolc, ministri Kristijan Lindner i Robert Habek napustili su crkvu. Nova društvena realnost trebalo bi da ima više uticaja na pitanja kao što je crkveni porez.

Pretres u Eparhijskom centru u Minhenu

Zašto crkveni porez, na primer, ne bi bio zamenjen porezom na kulturu prema italijanskom modelu? U Italiji svaki poreski obveznik plaća porez na kulturu i može sam da odluči gde će ići njegov novac: da li verskim zajednicama, ili u humanitarne svrhe.

Trebalo bi da bude više političkog mešanja u pitanje odgovornosti sveštenika, na primer, u sporoj istrazi skandala o zlostavljanju dece u crkvi. "Niko nije iznad zakona u Bavarskoj. Nijedan političar, biznismen ili sveštenik", rekao je u februaru, posle posete policije nadbiskupiji u Minhenu, ministar pravde Georg Ajzenrajh.

Bio je to prvi pretres u Nemačkoj u prostorijama Eparhijskog centra za obuku gde je bilo slučajeva zlostavljanja. Dugo vremena crkva i država u Nemačkoj uživale su u obostrano ugodnom partnerstvu.

Teško da neko želi da crkvama uskrati njihovo pravo na postojanje. Crkve moraju same da povrate neophodan kredibilitet, zaključuje "Špigl", ali bez izdašne podrške države.