NATO integracije u pravoslavlju: Kako crkva Severne Makedonije priznaje nekanonsku PC Ukrajine
Sinod MPC-OA je "posvetio ozbiljnu pažnju proučavanju ukrajinskog crkvenog pitanja, zbog čega je formirana komisija sa ciljem da prouči status Pravoslavne crkve Ukrajine, koja je dobila autokefaliju od Vaseljenske patrijaršije"
Odavno su poznati teološki, politički i obaveštajni uticaji na drevnu Carigradsku patrijaršiju i njenog poglavara kako bi se ostvario san mnogih zapadnih centara moći o cepanju pravoslavne crkve, tj. njenom usitnjavanju, čime bi istočne zemlje, a u prvom redu Rusija, postale lak(ši) plen za apetite proždrljivog, nezasitog, globalističkog Zapada.
U tom kontekstu, prvenstveni cilj je bio da se produbi crkveni raskol u Ukrajini, i na njenoj teritoriji stvori tzv. nova autokefalna pomesna crkva, odnosno nacionalistička sekta koja bi svoju rusofobnu političku aktivnost prikrivala iza pravoslavnih obreda.
S tim u vezi, danas je više nego jasno da se ne biraju sredstva kako bi se pravoslavna crkva razjedinila i uvukla u polje geopolitičke kombinatorike, pa je više nego jasno zašto je nekoliko carigradskih patrijarha u poslednjih skoro 100 godina, neometano od ostalih pomesnih pravoslavnih crkava, radilo u pravcu stvaranja novog pape u Istanbulu. To bi nesumnjivo predstavljalo kraj za pravoslavnu crkvu kakvu poznajemo.
Neverica
Nakon što je carigradski patrijarh Vartolomej (Argondonis), penzionisani oficir turske vojske, tražio da "makedonska jerarhija nije raskolnička" (kako je SPC tvrdila više od 50 godina) i tražio da joj se prizna kanoničnost – a to je učinjeno pod snažnim uticajem anglosaksonskih obaveštajnih i političkih krugova – ipak je pravu nevericu izazvala vest koju je početkom meseca prenela većina skopskih medija: da je Makedonska pravoslavna crkva – Ohridska arhiepiskopija (MPC-OA) odlučila da preispita svoj stav o nepriznavanju tzv. autokefalne Pravoslavne crkve Ukrajine, ili kako se u mnogim krugovima naziva – NATO ili Proxy crkve.
Konkretno, na sednici Sinoda MPC-OA doneta je odluka da se preispita pozicija u odnosu na Ukrajinu, i tim povodom izdato je saopštenje u kome se kaže da je "Sinod posvetio ozbiljnu pažnju u proučavanju ukrajinskog crkvenog pitanja, zbog čega je formirana komisija sa ciljem da prouči status Pravoslavne crkve Ukrajine, koja je dobila autokefaliju od Vaseljenske patrijaršije. Takođe, ista komisija ima za cilj da prouči problem odnosa MPC-OA prema grkofonskim crkvama".
Da stvar bude paradoksalnija i apsurdnija, samo nekoliko dana ranije mitropolit debarsko-kičevski i portparol Sinoda MPC-OA Timotej Jovanovski rekao je da je "Pravoslavna crkva Ukrajine nekanonska (crkva) u kojoj su obavljena hirotonisanja bez blagodati".
Rusko-srpski stav
Skopski mediji prenose da je prošle godine upravo Sinod MPC-OA izdao saopštenje u kome piše da neće da saslužuje sa Pravoslavnom crkvom Ukrajine, čime se podržava rusko-srpski stav o "nekanonskom" postupanju Carigradske patrijaršije. RPC je zbog proglašenja PCU autokefalnom, u jesen 2018. prekinula sve kanonske i liturgijske veze sa Carigradskom patrijaršijom, dok ih je SPC suspendovala početkom 2019. godine.
Prethodno se poglavar nekanonske Pravoslavne crkve Ukrajine, mitropolit kijevski i cele Ukrajine Epifanij Dumenko, pismenim putem obratio Stefanu Veljanovskom, poglavaru MPC-OA, u kome izražava uverenje da će tomos za autokefalnost Ohridske arhiepiskopije biti izdat što pre od strane Carigradske patrijaršije, i tim povodom ga pozvao na zajedničko bogosluženje.
Da konfuzija bude još veća, ističe se da je predsednik Severne Makedonije Stevo Pendarovski prošlog leta rekao za makedonske medije da "u najvišem rukovodstvu Sinoda MPC-OA, osim poglavara arhiepiskopa Stefana Veljanovskog, ima ljudi koji sarađuju sa ruskim tajnim službama", mada ih nije imenovao. Skopski mediji spekulišu da je među saradnicima ruskih tajnih službi i ime Petra Karevskog, koji je nedavno u Podgorici i na Cetinju prisustvovao ustoličenju mitropolita crnogorsko-primorske eparhije SPC Joanikija.
Skopski mediji prenose i da srpski "kvazitomos o autokefaliji za makedonsku jerarhiju" ne priznaju četiri stare patrijaršije, i to, Carigradska, Antiohijska, Aleksandrijska i Jerusalimska, kao ni većina pomesnih crkava, uz tvrdnju da MPC-OA nikada neće dobiti kanonski tomos o autokefaliji od Carigradske patrijaršije, a time i mesto za svoju crkvu u jedino merodavnom carigradskom sveštenom diptihu pomesnih crkava, pre nego što njihovi arhijereji budu sasluživali sa arhijerejima Pravoslavne crkve Ukrajine.
Katastrofalne odluke
Grčki mediji, kao i sajt Orthodoxia.info ukazuju da prema "obaveštenim izvorima Carigradska patrijaršija sa zabrinutošću prati ponašanje skopskih prvosveštenika" u vezi sa PCU, i dodaje da "u sadašnjim okolnostima ne namerava da preduzima ništa" po pitanju davanje tomosa o autokefalnosti severnomakedonskoj crkvi.
U isto vreme sajt Saveza pravoslavnih novinara je preneo da prema rečima mitropolita debarsko-kičevskog Timoteja iz makedonske crkve, fanar neće priznati autokefalnost Makedonske crkve zbog PCU.
Sve ovo u potpunosti osvetljava probleme koji su nastali kao posledica katastrofalnih odluka carigradskog patrijarha koje je doneo pod uticajem obaveštajnih i političkih krugova anglosaksonskog Zapada, a čiji je jedini cilj bio nastavak urušavanja jedinstva pravoslavne crkve.
Jedna od takvih odluka predstavlja i davanje autokefalnosti tzv. Pravoslavnoj crkvi Ukrajine, kao i podrška svetovnim vlastima u Letoniji o odvajanju Mitropolije pravoslavne crkve Letonije od Ruske pravoslavne crkve kao majke-crkve. Nešto slično se nikada nije dogodilo u istoriji pravoslavne crkve. Ovaj postupak je utoliko teže razumeti, ako se uzme u obzir činjenica da je Letonija sekularna država. Takođe, carigradski patrijarh je izvršio i nekanonski "upad" u polje jurisdikcije SPC, sugerišući davanje samostalnosti a potom i autokefalnosti tzv. Ohridskoj arhiepiskopiji.
